My nie tyle potrzebujemy pomocy przyjaciół, ile wiary, że taką pomoc możemy uzyskać.
Nie sama pomoc, lecz wiara w jej dostępność od przyjaciół, buduje spokój ducha i poczucie bezpieczeństwa.
Aksjomat zaufania w relacjach interpersonalnych: perspektywa epikurejska i jej psychologiczne implikacje
Słowa Epikura, że „My nie tyle potrzebujemy pomocy przyjaciół, ile wiary, że taką pomoc możemy uzyskać”, stanowią głębokie przesłanie zarówno filozoficzne, jak i psychologiczne, które wykracza poza powierzchowne rozumienie wsparcia społecznego. U podstaw tej myśli leży aksjomat, że rzeczywista wartość przyjaźni nie sprowadza się do fizycznego aktu interwencji czy bezpośredniego rozwiązania problemu, lecz do istnienia wewnętrznego przekonania o możliwości otrzymania takowej pomocy.
Z perspektywy psychologicznej, Epikur trafia w sedno funkcjonowania zasobów psychicznych i poczucia bezpieczeństwa. Posiadanie świadomości, że w krytycznej sytuacji istnieje sieć wsparcia, na którą można liczyć, działa prewencyjnie i redukuje poziom stresu. To nie sama pomoc jest kluczowa, ale spokój umysłu wynikający z przekonania o jej dostępności. Psychologia poznawcza podkreśla, że nasze oczekiwania i przekonania w dużej mierze kształtują nasze emocje i zachowania. Wiara w pomoc jest zatem potężnym buforem odpornościowym, który pozwala nam lepiej radzić sobie z wyzwaniami, niezależnie od tego, czy faktycznie uruchamiamy tę pomoc. Jest to tzw. perceived social support – subiektywne poczucie, że można liczyć na innych.
Odzyskaj wewnętrzny spokój i pewność siebie.
Zbuduj trwałe poczucie własnej wartości.
Kontekst filozofii Epikura, koncentrującej się na osiąganiu ataraksji (spokoju ducha) i hedone (przyjemności rozumianej jako brak cierpienia), nadaje temu cytatowi dodatkową głębię. Dostępność wsparcia przyjaciół jest postrzegana jako kluczowy element eliminujący lęk i niepokój związane z niemożnością samodzielnego poradzenia sobie. To nie aktywne działanie, lecz potencjał relacji staje się źródłem spokoju. W ten sposób przyjaźń staje się fundamentem do budowania silnego poczucia własnej wartości i samodzielności, paradoksalnie, właśnie poprzez świadomość zależności i wzajemności. Wiara ta koi duszę i umacnia poczucie, że nie jesteśmy sami w obliczu życiowych trudności.