Najgorzej, gdy niekompetencja buja się w hamaku władzy.
Najgorzej, gdy władzę sprawują osoby niekompetentne, prowadząc do chaosu i frustracji, ignorując konsekwencje swoich działań.
Cytat Zbigniewa Waydyka, „Najgorzej, gdy niekompetencja buja się w hamaku władzy”, to niezwykle trafna i głęboka obserwacja natury ludzkiej i funkcjonowania systemów społecznych. W psychologicznym ujęciu, odnosi się on do zjawiska, w którym jednostki pozbawione niezbędnych umiejętności, wiedzy czy predyspozycji do sprawowania określonych funkcji, zajmują pozycje decyzyjne i wpływu. To nie tylko kwestia braku efektywności, ale przede wszystkim źródło dysfunkcji, frustracji i potencjalnych katastrof.
„Niekompetencja” w kontekście psychologicznym może manifestować się na wiele sposobów: od czystej niewiedzy i braku odpowiednich kwalifikacji, przez niedojrzałość emocjonalną i brak zdolności do empatii, po narcyzm i syndrom Dunninga-Krugera, gdzie osoby niekompetentne przeceniają swoje umiejętności. Gdy takie jednostki „bujają się w hamaku władzy”, oznacza to, że znalazły się na pozycji, która daje im znaczną autonomię i niewielką odpowiedzialność za konsekwencje swoich działań. „Hamak” symbolizuje tu komfort, brak presji i izolację od rzeczywistych potrzeb i problemów. Władza staje się nie narzędziem do rozwiązywania problemów, lecz platformą do samouwielbienia i realizacji własnych, często egoistycznych interesów.
Nie musisz już wybuchać ani udawać, że nic Cię nie rusza.
Zrozum, co naprawdę stoi za gniewem, lękiem czy frustracją i naucz się nimi zarządzać, zamiast pozwalać, by rządziły Tobą.
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
Psychologicznie, obecność niekompetencji na szczytach władzy prowadzi do erozji zaufania społecznego, demotywacji podwładnych i niemożności podejmowania racjonalnych decyzji. System, w którym władza jest przyznawana na podstawie innych kryteriów niż kompetencje (np. układy, znajomości, charyzma bez treści), staje się patologiczny. Ludzie czują się bezsilni, co może prowadzić do apatii, cynizmu, a w skrajnych przypadkach – buntu. Cytat Waydyka to przestroga przed samozadowoleniem i ignorowaniem sygnałów o braku adekwatności tych, którzy kierują naszym życiem – zarówno w wymiarze prywatnym, jak i publicznym.