Najmniejsze poznanie Boga jest cenniejsze od poznania wszystkich innych rzeczy.
Poznanie ostatecznego sensu bytu (Boga) przynosi głębsze spełnienie i sens życia niż cała inna wiedza, porządkując psychikę.
Myśl Arystotelesa, że „Najmniejsze poznanie Boga jest cenniejsze od poznania wszystkich innych rzeczy”, na głębokim poziomie psychologicznym i filozoficznym, odnosi się do fundamentalnej potrzeby sensu i transcendencji w ludzkim doświadczeniu. Z perspektywy psychologii humanistycznej, a zwłaszcza psychologii egzystencjalnej, człowiek nie jest jedynie sumą swoich biologicznych i społecznych uwarunkowań. Istnieje w nim głębokie pragnienie odnalezienia ostatecznego znaczenia swojego istnienia, przewyższającego codzienne troski i materialne osiągnięcia. Arystoteles, mówiąc o Bogu, odnosi się tutaj niekoniecznie do konkretnego dogmatu religijnego, lecz do pierwszej zasady, najwyższego dobra, czy też nieporuszanego poruszyciela – fundamentalnego pytania o źródło istnienia, ostateczny cel i sens.
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Poznanie tych innych rzeczy, o których wspomina Arystoteles, można interpretować jako kumulację wiedzy empirycznej, sukcesów materialnych, relacji społecznych czy nawet głębokiego rozumienia praw świata przyrody. Chociaż te elementy są ważne dla funkcjonowania i dobrostanu, psychologicznie często okazują się niewystarczające, by wypełnić egzystencjalną pustkę. Mogą prowadzić do poczucia absurdu, niezależnie od ich obfitości. „Najmniejsze poznanie Boga” staje się tu metaforą dla przebłysku wglądu w ostateczny sens, w zrozumienie transcendentnego wymiaru rzeczywistości. Ten wgląd, nawet jeśli jest fragmentaryczny, ma moc reorganizacji całej psychiki, nadając hierarchii wartości nowy porządek. Dzięki niemu, nawet pomimo ignorancji w wielu innych dziedzinach, jednostka może doświadczyć ukojenia, poczucia przynależności do większej całości i głębokiego sensu życia. Jest to psychologiczny proces znajdowania stabilnej kotwicy w obliczu zmienności i niepewności świata, co prowadzi do większej odporności, wewnętrznego spokoju i autentycznego spełnienia, które nie zależy od zewnętrznych okoliczności. Dlatego właśnie ten najmniejszy wgląd ma większą wartość niż cała akumulacja wiedzy i doświadczeń pozbawionych tej transcendentnej perspektywy.