Niestety, ludzie nie mogą wybierać sobie przystani, kochanków i przyjaciół, tak jak nie przysługuje im prawo wyboru własnych rodziców. Życie ich daje i zabiera, a największa trudność polega na tym, by umieć to życie zaakceptować.
Życie daje i zabiera kluczowe relacje i miejsca, a największym wyzwaniem jest akceptacja tej niekontrolowanej rzeczywistości.
Głęboka Prawda o Życiu i Akceptacji
Cytat Jamesa Baldwina dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej egzystencji, ukazując tragiczną, a zarazem wyzwalającą prawdę o naszej ograniczonej kontroli nad kluczowymi elementów życia. Jako psychologowie, odczytujemy w nim głębokie echo dylematu akceptacji i rezygnacji, które nieustannie towarzyszą człowiekowi.
Baldwin zaczyna od konstatacji o braku wyboru przystani, kochanków i przyjaciół, a także rodziców. To nie jest jedynie stwierdzenie faktów, lecz odzwierciedlenie ludzkiej bezsilności wobec sił wyższych – czy to fatum, losu, przypadku, czy też skomplikowanych procesów społecznych i psychologicznych. Rodzice są naszym pierwszym światem, formującym naszą osobowość i wzorce przywiązania, często jeszcze zanim zyskamy świadomość ich wpływu. Wybór kochanków i przyjaciół, choć wydaje się autonomiczny, często bywa wypadkową zbiegów okoliczności, dostępności, podobieństw i nieświadomych projekcji. Przystań – symbol bezpieczeństwa, przynależności, miejsca, gdzie czujemy się u siebie – również bywa nam dana lub odjęta przez wydarzenia, na które nie mamy wpływu, jak emigracja, wojna, zmiana statusu społecznego czy utrata bliskich.
„Życie ich daje i zabiera” – to esencja procesu psychologicznego określanego jako łączenie się i separacja, formowanie i utrata. Doświadczamy nieuchronności strat, które są integralną częścią dojrzewania i rozwoju. Każda utrata – czy to bliskiej osoby, miejsca, statusu czy idei – wywołuje proces żałoby i adaptacji. Nieumiejętność akceptacji tych strat prowadzi do cierpienia, frustracji i niemożności pójścia dalej.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
„Największa trudność polega na tym, by umieć to życie zaakceptować”. To jest centrum psychologicznego przesłania. Akceptacja nie oznacza rezygnacji czy bierności. Jest to raczej proces poznawczo-emocjonalny, polegający na przyjęciu rzeczywistości taką, jaka jest, wraz z jej ograniczeniami i nieprzewidywalnością. W terapii poznawczo-behawioralnej i terapii akceptacji i zaangażowania (ACT) kładzie się nacisk na rozróżnienie między tym, na co mamy wpływ, a tym, na co go nie mamy. Skupianie się na kontrolowaniu tego, co poza naszą kontrolą, jest drogą do cierpienia. Prawdziwa siła i dojrzałość psychiczna polegają na odpuszczeniu potrzeby całkowitej kontroli i skupieniu się na wartościach, działaniu i adaptacji w obliczu nieuniknionych wyzwań.
Z psychologicznego punktu widzenia, cytat Baldwina jest przypomnieniem o ulotności i paradoksalności ludzkiego bytu. Akceptacja nie jest końcem walki, lecz początkiem świadomego i autentycznego życia, w którym znajdujemy spokój pomimo chaosu i sens pomimo braku pełnej kontroli.