O wartości życia człowieka decyduje jego postawa wobec śmierci.
Wartość życia wynika z tego, jak odważnie i świadomie akceptujemy jego skończoność, co napędza sens, autentyczność i głębię egzystencji.
Głębia Postawy wobec Śmierci w Perspektywie Psychologiczno-Filozoficznej
Cytat Majka Szmajdzińska, „O wartości życia człowieka decyduje jego postawa wobec śmierci”, to zdanie o niezwykłej sile psychologicznej i filozoficznej, które wykracza poza oczywiste rozumienie wartości egzystencji. Nie sugeruje on, że lęk przed śmiercią neguje życie, ani że heroiczne zaprzeczanie jej istnieniu jest kluczem do pełni. W rzeczywistości, cytat ten wskazuje na głęboką współzależność między świadomością naszej skończoności a jakością przeżywanego życia.
Z perspektywy psychologii egzystencjalnej, a w szczególności myśli takich postaci jak Irvin Yalom, świadomość śmierci jest centralnym motorem ludzkiego doświadczenia. To nieuchronna perspektywa końca zmusza nas do skonfrontowania się z pytaniami o sens, cel i autentyczność naszego istnienia. Akceptacja tej prawdy – nie jako rezygnacja, lecz jako integralna część ludzkiej kondycji – może paradoksalnie wyzwolić i pogłębić nasze doświadczenie życia. Postawa wobec śmierci nie odnosi się tu do konkretnego zachowania w chwili umierania, lecz do wewnętrznego stosunku człowieka do faktu przemijania, który towarzyszy mu przez całe życie.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Ta postawa manifestuje się w kilku kluczowych obszarach:
- Sens życia: Świadomość skończoności może motywować do poszukiwania głębszego sensu, do koncentrowania się na tym, co naprawdę wartościowe, odrzucając powierzchowność. Kiedy uświadamiamy sobie, że czas jest ograniczony, priorytety ulegają zmianie.
- Autentyczność i wolność: Obawa przed śmiercią często generuje lęk przed życiem, przed podejmowaniem ryzyka, przed byciem sobą. Odważna postawa wobec śmierci, polegająca na jej akceptacji w sensie egzystencjalnym, może wyzwolić do życia w zgodzie z własnymi wartościami, a nie z oczekiwaniami innych. Stajemy się bardziej autentyczni, gdy nie żyjemy w cieniu strachu przed utratą.
- Relacje międzyludzkie: Zrozumienie kruchej natury życia może prowadzić do głębszego doceniania relacji z innymi. Świadomość, że każde spotkanie, każda rozmowa może być ostatnia, nadaje im większą intensywność i znaczenie.
- Kreatywność i rozwój: Koniec perspektywy wiecznego trwania może stać się siłą napędową do twórczości, do pozostawienia po sobie śladu, do wykorzystania talentów i możliwości, które posiadamy.
W ujęciu psychologicznym, postawa wobec śmierci to więc nie tylko lęk czy jego brak, ale złożony zbiór przekonań, emocji i działań, które kształtują nasze podejście do życia i jego ulotności. To, jak radzimy sobie z cieniem śmierci, w decydujący sposób wpływa na to, jak jasno i pełni żyjemy, nadając rzeczywistą wartość naszym doświadczeniom i wyborom. Przez akceptację nieuniknionego, paradoksalnie, możemy odnaleźć większą swobodę i poczucie celu w naszym efemerycznym istnieniu.