Pan Bóg bawi się z ludźmi w chowanego. On odlicza - ludzie się chowają.
Bóg daje wolność, wycofując się; ludzie chowają się przed odpowiedzialnością, lękiem, lub w poszukiwaniu autonomii.
Cytat Andrzeja Majewskiego, „Pan Bóg bawi się z ludźmi w chowanego. On odlicza – ludzie się chowają”, na pierwszy rzut oka zdaje się być zabawną metaforą, ale kryje w sobie głęboką refleksję filozoficzno-psychologiczną dotyczącą kondycji ludzkiej, poszukiwania sensu i roli transcendencji.
Symbolika i metafora:
Gra w chowanego jest archetypicznym doświadczeniem dzieciństwa, symbolizującym cykle obecności i nieobecności, poszukiwania i ukrywania się. Odliczanie Boga można interpretować jako akt stwórczy – powołanie do życia, „danie szansy” na istnienie, na bycie w świecie. To także gest wycofania się, pozostawienia przestrzeni na autonomię, wolną wolę i rozwój. Bóg nie narzuca swojej obecności w sposób inwazyjny, lecz daje przestrzeń do działania, eksploracji i samostanowienia.
Ludzie się chowają:
„Ukrywanie się” ludzi można rozumieć na wielu płaszczyznach:
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
- Egzystencjalna ucieczka: Przed odpowiedzialnością za własne życie, przed koniecznością podejmowania trudnych wyborów, przed konfrontacją z własną skończonością i lękiem przed nieuchronnością śmierci. Często to ukrywanie się przejawia się w kompulsywnym dążeniu do przyjemności, ucieczce w rutynę, nałogi czy nadmierną aktywność, by uniknąć głębszych pytań o sens.
- Bariery psychologiczne: Traumy, mechanizmy obronne, lęki, fobie społeczne – to wszystko może powodować, że ludzie „chowają się” przed światem, przed innymi ludźmi, a także przed samymi sobą, przed własnymi emocjami i potrzebami.
- Duchowa ślepota/nieświadomość: Wielu ludzi żyje w zapomnieniu o sferze duchowej, nie dostrzegając jej, lub aktywnie ją odrzucając. To ukrywanie się przed potencjalnym spotkaniem z transcendencją, z „Bogiem” (niekoniecznie w sensie religijnym, ale jako źródłem sensu, wartości, czy głębszego porządku).
- Autonomia i wolność: Czasami „ukrywanie się” może być formą afirmacji własnej niezależności, poszukiwaniem własnej drogi, innej niż ta, którą „daje” czy „sugeruje” Boski plan. To próba zbudowania własnej tożsamości poza narzuconymi ramami.
Kontekst psychologiczny:
Cytat ten sugeruje, że proces rozwoju psychicznego i duchowego często polega na odnajdywaniu tego, co ukryte. Terapia psychologiczna, w pewnym sensie, jest pomaganiem ludziom w „wychodzeniu z ukrycia” – konfrontowaniu się z własnymi lękami, traumami, poznawaniu siebie, odnajdywaniu autentyczności. Podobnie, poszukiwania duchowe opierają się na odsłanianiu zasłon, usuwaniu iluzji i dążeniu do głębszego zrozumienia siebie i świata.
Wnioski:
Metafora Majewskiego jest przypomnieniem o kruchej równowadze między transcendencją a autonomią, między Boskim porządkiem a ludzką wolnością. Sugeruje, że sens życia nie jest dany z góry w sposób oczywisty, lecz wymaga aktywnego poszukiwania, a „ukrywanie się” może być zarówno ucieczką, jak i (paradoksalnie) drogą do samoodkrycia. Pan Bóg odlicza, dając nam czas i przestrzeń; to od nas zależy, czy wykorzystamy ten czas na ukrywanie się przed sobą i światem, czy też na odważne odnalezienie sensu i własnego miejsca w egzystencji.