Pieniądza nie należy gonić, trzeba wyjść mu naprzeciw.
Nie należy gonić pieniędzy z desperacji; trzeba budować wartość i strategicznie tworzyć warunki, które przyciągną dobrobyt.
Citat „Pieniądza nie należy gonić, trzeba wyjść mu naprzeciw” autorstwa Aristotelesa Onassisa, potentata finansowego o niezwykłej intuicji biznesowej i psychologicznej, stanowi esencję dojrzałego podejścia do relacji człowieka z bogactwem. Z perspektywy psychologicznej i filozoficznej, odchodzi on od prymitywnego, kompulsywnego pościgu za pieniądzem, sugerując zamiast tego bardziej strategiczne, aktywne i świadome zaangażowanie.
Gdy Onassis mówi, że „nie należy gonić” pieniędzy, odnosi się do neurozy związanej z brakiem, strachem i obsesyjnym pragnieniem. Gonitwa symbolizuje tu desperację, poczucie niewystarczalności i często krótkowzroczne działania oparte na impulsie. W takim stanie umysłu, pieniądz staje się celem samym w sobie, a nie narzędziem. Z psychologicznego punktu widzenia, ta gonitwa często prowadzi do wypalenia, frustracji i zniekształceń w innych sferach życia, ponieważ uwaga jest całkowicie skupiona na zewnętrznym obiekcie. Taka postawa może również prowadzić do pochopnych decyzji, braku cierpliwości i niemożności dostrzeżenia długoterminowych możliwości.
Natomiast fraza „wyjść mu naprzeciw” jest kluczowa. Oznacza ona aktywność, proaktywność i przygotowanie. To nie jest bierne oczekiwanie, ale raczej stworzenie warunków, w których pieniądz może się pojawić w sposób naturalny i efektywny. Psychologicznie, jest to wyraz samostanowienia i poczucia własnej sprawczości. „Wyjście naprzeciw” oznacza rozwijanie kompetencji, budowanie wartości, tworzenie innowacji, podejmowanie ryzyka, budowanie sieci kontaktów i rozumienie mechanizmów rynkowych. To podejście opiera się na prawie przyciągania w sensie dynamicznym – nie poprzez mistyczne myślenie, ale poprzez świadome kształtowanie rzeczywistości wokół siebie. Osoba, która wychodzi naprzeciw, jest przygotowana na okazje, potrafi je rozpoznać i wykorzystać, ponieważ jej umysł jest otwarty na możliwości, a jej działania są ukierunkowane na tworzenie wartości.
W gruncie rzeczy, Onassis sugeruje przesunięcie paradygmatu z mentalności “brak-pogoń” na “obfitość-tworzenie”. Jest to podejście do pieniędzy jako rezultatu, a nie źródła samej wartości. W psychologii pozytywnej, to bycie „naprzeciw” można interpretować jako rozkwit (flourishing), gdzie jednostka aktywnie angażuje się w świat, używa swoich talentów i buduje życie zgodne z własnymi wartościami, co w konsekwencji może prowadzić do dobrobytu materialnego. To także zrozumienie, że pieniądz jest energią, która przepływa, a nie statycznym celem do zdobycia. Aby go przyciągnąć, trzeba stworzyć odpowiednie „korytarze przepływu” poprzez strategiczne myślenie i działanie.
Wnioski
W skrócie, Onassis radzi nam, abyśmy zmienili naszą wewnętrzną relację z pieniądzem: zamiast desperackiej pogoni za symbolem braków, powinniśmy skupić się na tworzeniu wartości, rozwijaniu siebie i proaktywnym działaniu, które naturalnie przyciągnie do nas dobrobyt. To głębokie psychologiczne przesłanie o panowaniu nad sobą i nad własnym losem, a nie byciu niewolnikiem pieniędzy.