Statek nie powinien być trzymany na jednej kotwicy, ani życie nie powinno być oparte na tylko jednej nadziei.
Nie polegaj na jednej nadziei, celuj w różnorodność i elastyczność psychiczną, by zbudować odporność na rozczarowania.
Słowa Epikteta, „Statek nie powinien być trzymany na jednej kotwicy, ani życie nie powinno być oparte na tylko jednej nadziei”, stanowią głęboką metaforę, która wykracza poza zwykłe ostrzeżenie, stając się manifestem psychologicznej elastyczności i odporności.
Z perspektywy filozofii stoickiej, której Epiktet był wybitnym przedstawicielem, cytat ten podkreśla kluczową rolę kontroli nad tym, co w naszej mocy, a akceptacji tego, co poza nią. Jedna kotwica, symbolizująca pojedynczą nadzieję lub oczekiwanie, staje się w tym kontekście synonimem uzależnienia od jednego, często zewnętrznego, punktu odniesienia.
Psychologicznie, taka postawa prowadzi do kruchości psychicznej. Gdy jedyna kotwica zawiedzie – nadzieja się nie spełni, cel nie zostanie osiągnięty – cała konstrukcja psychologiczna ulega załamaniu. To prowadzi do głębokiego rozczarowania, frustracji, a nawet depresji.
Epiktet, poprzez metaforę wielu kotwic, zachęca do budowania złożonego systemu wsparcia wewnętrznego i zewnętrznego. To nie tylko dywersyfikacja celów i aspiracji, ale przede wszystkim rozwijanie umiejętności adaptacji i akceptacji zmian.
Współczesna psychologia pozytywna popiera tę ideę, promując koncepcję rezyliencji – zdolności do skutecznego radzenia sobie z przeciwnościami losu i odzyskiwania równowagi po trudnych doświadczeniach. Oparcie życia na wielu „kotwicach” oznacza posiadanie różnorodnych źródeł sensu i wartości, umiejętność elastycznego myślenia oraz otwartość na poszukiwanie nowych możliwości po porażce.
Unikanie uzależnienia od jednej nadziei to także odzwierciedlenie stoickiej zasady amor fati – miłości do losu, akceptacji tego, co nieuniknione. Kiedy jedna nadzieja gaśnie, nie oznacza to końca drogi, lecz jedynie konieczność przestawienia się na inną „kotwicę”, co wymaga wewnętrznej siły i mądrości. To również przesłanie o
autonomii i samowystarczalności psychicznej
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
– prawdziwe bezpieczeństwo nie tkwi w pojedynczym, zewnętrznym punkcie odniesienia, lecz w wewnętrznej zdolności do adaptacji i znajdowania sensu w różnorodności doświadczeń. Im więcej mamy „kotwic” – rozwiniętych umiejętności, satysfakcjonujących relacji, pasji, źródeł sensu – tym życie jest stabilniejsze i mniej podatne na huragany rozczarowań.