Sukces nie ma smaku i zapachu. Kiedy się do niego przyzwyczaisz, to tak jakby go nie było.
Sukces szybko się nuży i przestaje dawać satysfakcję, stając się czymś zwyczajnym, przez psychologiczną adaptację.
Cytat Almodóvara, „Sukces nie ma smaku i zapachu. Kiedy się do niego przyzwyczaisz, to tak jakby go nie było”, dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej psychiki, odnosząc się do fenomenu adaptacji hedonistycznej i poszukiwania sensu. Na głębokim poziomie filozoficznym, Almodóvar zdaje się podważać powszechne przekonanie o sukcesie jako ostatecznym celu i źródle trwałego szczęścia. Sugeruje, że sukces, rozumiany jako osiągnięcie pewnego zewnętrznego stanu czy statusu, jest czymś ulotnym i pozbawionym wewnętrznej substancji. Metaforyczny brak „smaku i zapachu” odnosi się do niematerialnej, a w konsekwencji, nieistotnej natury tego, co zewnętrzne i powierzchowne w kontekście ludzkich doświadczeń. To, co nie ma smaku i zapachu, jest pozbawione intensywności, nie pobudza zmysłów, a zatem nie pozostawia trwałego śladu w naszej percepcji.
Psychologicznie, cytat ten doskonale oddaje mechanizm adaptacji hedonistycznej (ang. hedonic adaptation) lub bieżni hedonistycznej (ang. hedonic treadmill). Jest to zjawisko, w którym ludzie szybko dostosowują się do pozytywnych lub negatywnych zmian w swoim życiu, co prowadzi do powrotu do początkowego poziomu szczęścia. Oznacza to, że nawet po osiągnięciu upragnionego sukcesu, początkowa euforia i satysfakcja ustępują miejsca habituacji. Umysł ludzki, dążący do homeostazy i będący mechanizmem przewidywania, szybko normalizuje nowe okoliczności, a to, co było kiedyś niezwykłym osiągnięciem, staje się nową normą. Wówczas „sukces” przestaje być bodźcem, który generuje przyjemność, i zaczyna być postrzegany jako coś zwyczajnego, a nawet oczekiwanego. „Kiedy się do niego przyzwyczaisz, to tak jakby go nie było” – to zdanie podkreśla tę właśnie utratę percepcji i wartości. Sukces przestaje być motywatorem, ponieważ przestał dostarczać nowych, pozytywnych wzmocnień. Z psychologicznego punktu widzenia, cytat Almodóvara jest przestrogą przed stawianiem sukcesu zewnętrznego jako jedynego lub głównego źródła spełnienia. Sugestia jest taka, że prawdziwe i trwałe szczęście leży gdzie indziej – być może w procesie dążenia, w osobistym rozwoju, w relacjach, w wewnętrznym spokoju, a nie w samym akcie osiągnięcia. Podkreśla on znaczenie ciągłego poszukiwania nowych wartości i bodźców, aby uniknąć pułapki rutyny i znużenia, nawet w obliczu największych osiągnięć. To wezwanie do refleksji nad tym, co rzeczywiście ma znaczenie w naszym życiu i co nadaje mu głęboki sens, wykraczający poza ulotność zewnętrznych „smaków i zapachów” sukcesu.