Szczęśliwy jest człowiek, który posiada to, czego chce, a nie chce nic złego.
Szczęście to harmonijna realizacja dobrych pragnień, wolna od dążenia do zła, prowadząca do wewnętrznej integralności i pokoju.
Cytat Świętego Augustyna, „Szczęśliwy jest człowiek, który posiada to, czego chce, a nie chce nic złego”, jest głęboko osadzony w tradycji filozofii klasycznej i wczesnochrześcijańskiej nauki o naturze dobra i szczęścia. Z psychologicznego punktu widzenia, stanowi on syntezę teorii eudajmonii z etyką moralną, oferując kompleksową wizję dobrostanu.
Pierwsza część wypowiedzi - „Szczęśliwy jest człowiek, który posiada to, czego chce” - nawiązuje do hedonicznej koncepcji szczęścia, gdzie zaspokojenie pragnień jest kluczem do poczucia satysfakcji. To jednak nie jest zwykłe dążenie do przyjemności. Augustyn, jako neoplatonik, sugeruje, że prawdziwe pragnienia człowieka są skierowane ku dobru, ku Bogu, a więc ich spełnienie oznacza pewien rodzaj duchowej pełni. Z psychologicznego punktu widzenia, można to interpretować jako osiągnięcie spójności między wewnętrznymi potrzebami a zewnętrzną rzeczywistością, co prowadzi do poczucia spełnienia i sensu. Jest to zgodne z teoriami samorealizacji, gdzie jednostka dąży do urzeczywistnienia swojego potencjału i wartości.
Kluczowe dla pełnego zrozumienia jest jednak drugie człony zdania: „a nie chce nic złego”. Tutaj Augustyn wprowadza moralny wymiar szczęścia. Nie wystarczy po prostu zaspokoić pragnienia, muszą to być pragnienia etycznie neutralne lub dobre. Chcenie zła, nawet jeśli prowadziłoby do doraźnej gratyfikacji, nie prowadzi do prawdziwego szczęścia, lecz do cierpienia, poczucia winy lub pustki. Z perspektywy psychologii, odnosi się to do integrowania moralności i wartości w strukturę osobowości. Człowiek, który chce zła, jest w wewnętrznym konflikcie, jego działania są niezgodne z jego głębszymi, często nieuświadomionymi, potrzebami bycia dobrym i akceptowanym. Taki konflikt prowadzi do dysonansu poznawczego, lęku, poczucia alienacji i w konsekwencji, do nieszczęścia.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
W kontekście augustyńskim, „chcieć zła” to odwrócić się od Boga, od prawdy i dobra, co prowadzi do grzechu i cierpienia. Współczesna psychologia może to interpretować jako naruszanie własnych fundamentalnych wartości, co prowadzi do utraty integralności osobistej i poczucia autentyczności. Szczęście staje się więc rezultatem harmonii między naszymi dążeniami (chceniem), a naszymi etycznymi wyborami (nie chceniem zła).
Podsumowując, Augustynowski „szczęśliwy człowiek” to jednostka, której wewnętrzne pragnienia są ukierunkowane na dobro, a jej działania są spójne z etycznymi zasadami, co prowadzi do wewnętrznej harmonii, poczucia sensu i prawdziwej satysfakcji, wolnej od moralnych obciążeń.