Tak jak u normalnego człowieka ciastko wywołuje ślinotok, tak u polityka mikrofon - słowotok.
Cytat: bodziec zewnętrzny (ciastko/mikrofon) wywołuje niemal instynktowną reakcję (ślino-tok/słowotok), odzwierciedlając podstawowe potrzeby i uwarunkowania psychologiczne.
Cytat Andrzeja Majewskiego, pozornie humorystyczny, stanowi głęboką psychologiczną obserwację mechanizmów ludzkiej reakcji na bodźce. Porównanie „ślino-toku” wywoływanego przez ciastko u „normalnego człowieka” z „słowotokiem” wywoływanym przez mikrofon u polityka, odwołuje się do fundamentalnych zasad behawioryzmu i psychodynamicznego rozumienia pragnień.
Na najbardziej podstawowym poziomie, ciastko i mikrofon pełnią rolę bodźców bezwarunkowych lub warunkowych, zdolnych wywołać silną, niemal instynktowną reakcję. W przypadku ciastka, jest to reakcja fizjologiczna (ślino-tok), związana z pierwotnymi potrzebami przetrwania i przyjemności. U polityka, mikrofon staje się symbolem władzy, wpływu, uwagi i możliwości samorealizacji. Jest to metafora sceny, platformy, na której można zaprezentować swoje idee, zdobyć uznanie, a przede wszystkim – kontrolować narrację. W tym kontekście, „słowotok” nie jest przypadkową paplaniną, lecz manifestacją głęboko zakorzenionej potrzeby ekspresji, dominacji i budowania tożsamości publicznej.
Z perspektywy psychodynamicznej, ciastko może symbolizować oralną fazę rozwoju i pierwotne pragnienie zaspokojenia, komfortu. Mikrofon zaś, u polityka, staje się narzędziem do zaspokojenia bardziej złożonych, ego-centrycznych potrzeb: prestiżu, kontroli, narcyzmu, a także lęku przed pominięciem czy nieistnieniem w przestrzeni publicznej. Słowotok jest tu zatem nie tyle wadą, co adaptacyjnym mechanizmem – choć często przesadnym – do radzenia sobie z presją i oczekiwaniami, a także do umacniania swojej pozycji.
Majewski celnie punktuje, że dla polityka słowo jest narzędziem i celem zarazem. Mikrofon zaś jest katalizatorem, który uruchamia skumulowaną w polityku potrzebę bycia słuchanym, bycia ważnym, bycia na piedestale. Słowotok jest więc zewnętrzną manifestacją wewnętrznej motywacji, często nieuświadomionej, lecz prowadzącej do określonych zachowań w obliczu specyficznego bodźca.