Tak naprawdę samotni jesteśmy wtedy, kiedy sami od ludzi odchodzimy.
Samotność to często wynik naszej decyzji o wycofaniu się, nie tylko zewnętrznych okoliczności, co stawia nas przed wyzwaniem odpowiedzialności za nasze relacje.
Głębia Samotności w Cytacie Twardowskiego
Słowa ks. Jana Twardowskiego, że „Tak naprawdę samotni jesteśmy wtedy, kiedy sami od ludzi odchodzimy”, skrywają w sobie poruszającą prawdę o naturze samotności, która wykracza poza jej powierzchowne rozumienie. Z psychologicznego punktu widzenia, cytat ten rzuca światło na aktywną rolę jednostki w kształtowaniu doświadczenia samotności. Nie jest to jedynie stan narzucony przez okoliczności zewnętrzne – utratę bliskich, brak relacji czy izolację społeczną – ale często wynik własnej decyzji, choćby nieświadomej, o wycofaniu się z interakcji międzyludzkich.
Ksiądz Twardowski, jako teolog i człowiek głębokiej wrażliwości, zdaje się wskazywać na samotność jako na stan duchowy i emocjonalny, a nie tylko fizyczny. Można być otoczonym ludźmi, a mimo to czuć się niesamowicie samym, jeśli to my sami postawiliśmy mur między sobą a światem. Decyzja o „odejściu od ludzi” może manifestować się na wiele sposobów: od unikania kontaktu, przez zamknięcie się emocjonalne, po świadome odrzucanie ofert bliskości. Często wynika to z lęku przed odrzuceniem, zranieniem, braku zaufania do innych, a nawet przekonania o własnej niedoskonałości, które prowadzą do wycofania się w bezpieczną (lecz bolesną) izolację.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Cytat ten zmusza nas do refleksji nad naszą odpowiedzialnością za własne poczucie samotności. Sugeruje, że kluczem do przezwyciężenia tego stanu jest nie tyle oczekiwanie na to, że inni nas odnajdą, ile aktywne dążenie do ponownego nawiązania relacji. To wezwanie do przełamania wewnętrznych barier, do otwartości i świadomego wysiłku w budowaniu więzi. W tym ujęciu, samotność przestaje być nieuchronnym losem, a staje się wyzwaniem, na które mamy realny wpływ.