Tylko w miłości kompletne zero może być dla kogoś wszystkim.
Miłość nadaje sens i wartość temu, co obiektywnie jawi się jako „nic”, sublimując subiektywną percepcję ponad racjonalną ocenę.
Przekraczanie racjonalności w miłości: 'Tylko w miłości kompletne zero może być dla kogoś wszystkim.'
Cytat Jadwigi Rutkowskiej dotyka jednej z najbardziej fascynujących i paradoksalnych stron ludzkiej psychiki: zdolności miłości do przekraczania racjonalnych osądów i obiektywnych wartości. Sformułowanie „kompletne zero”, choć na pierwszy rzut oka pejoratywne, w kontekście miłości staje się kluczem do zrozumienia jej istoty. Nie odnosi się ono do absolutnego braku wartości czy znaczenia bytu w uniwersalnym sensie, lecz do braku wartości w kategoriach utylitarnych, społecznych czy nawet indywidualnie zdefiniowanych przez obserwatora z zewnątrz. To „zero” może oznaczać osobę, która z punktu widzenia logiki, pragmatyki, statusu społecznego czy nawet urody, nie posiada cech tradycyjnie uznawanych za pożądane lub wartościowe.
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Z perspektywy psychologicznej, cytat ten podkreśla zjawisko idealizacji oraz subiektywnej percepcji w relacjach romantycznych. Miłość często działa jako silny mechanizm projekcji, gdzie partner staje się ekranem dla naszych własnych potrzeb, marzeń i niezrealizowanych pragnień. To, co dla innych jest „niczym” (kompletnym zerem), dla kochającego jest wszystkim, ponieważ to „nic” katalizuje głębokie emocje, sens istnienia, poczucie przynależności i akceptacji. Jest to dowód na to, że prawdziwa miłość nie opiera się na sumie zalet czy obiektywnej ocenie wartości drugiego człowieka, lecz na subiektywnym doświadczeniu bycia kochanym i możliwości kochania. Ważne jest tu rozróżnienie pomiędzy miłością, która z psychologicznego punktu widzenia może być mechanizmem obronnym lub potrzebą, a łańcuchem wartości, który kreuje człowiek w relacji. Ta intensyfikacja znaczenia, nadawanie wagi czemuś, co dla innych nie ma żadnej, ujawnia głęboko zakorzenioną potrzebę bliskości, poczucia całości i spełnienia, gdzie drugi człowiek, mimo obiektywnych niedoskonałości, staje się niezastąpionym elementem naszej psychiki i emocjonalnego świata.