W ciągu całego życia człowiek nie tyle jest, ile stwarza siebie.
Człowiek nie ma gotowej tożsamości, lecz aktywnie ją tworzy swoimi wyborami, doświadczeniami i wewnętrznymi konfliktami.
Dostojewskiego introspekcja: Człowiek jako proces, nie byt.
Fiodor Dostojewski, jeden z najgłębszych obserwatorów ludzkiej duszy, trafnie ujął istotę egzystencji w słowach: „W ciągu całego życia człowiek nie tyle jest, ile stwarza siebie”. To stwierdzenie to nic innego jak filozoficzno-psychologiczny manifest, który przekracza deterministyczne rozumienie człowieka na rzecz dynamicznego, kreatywnego procesu. Nie jest to jedynie opis stanu, lecz głębokie wejrzenie w mechanizmy formowania się tożsamości, sensu i przeznaczenia.
Z perspektywy psychologicznej, myśl Dostojewskiego koresponduje z koncepcjami egzystencjalnymi, gdzie istnienie poprzedza esencję. Człowiek nie przychodzi na świat z gotowym zestawem cech, wartości czy przeznaczenia; te elementy są aktywnie formułowane przez jego wybory, decyzje, refleksje i, co najważniejsze, przez jego odpowiedzi na wyzwania i traumy. Każde doświadczenie, każda interakcja, każdy wewnętrzny dialog przyczynia się do rzeźbienia tej „jaźni”, która choć wydaje się spójna, jest w rzeczywistości nieustannym konstruktem. Mówiąc metaforycznie, jesteśmy rzeźbiarzami własnej świadomości, a dłuto to nasze wybory.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Co więcej, owo „stwarzanie siebie” odnosi się nie tylko do świadomych decyzji. W znacznej mierze obejmuje ono również nieświadome procesy psychologiczne – mechanizmy obronne, internalizację norm społecznych, rozwój schematów poznawczych. Dostojewski, wybitny pisarz, ukazywał złożoność ludzkiej psychiki, gdzie ciemne i jasne strony współistnieją, a walka dobra ze złem rozgrywa się nieustannie w
każdej jednostce. Ta walka, te wewnętrzne konflikty, są kluczowe w procesie samostanowienia. Napięcia pomiędzy pragnieniami a moralnością, między spontanicznością a konwencją, napędzają proces tworzenia, a czasem i niszczenia, samego siebie. Nie ma ustalonego „ja”, jest tylko niekończąca się seria aktów, które definiują to, kim będziemy. To aktywne uczestniczenie w kształtowaniu własnego losu, nawet w obliczu cierpienia i absurdity, nadaje życiu sens.