W życiu niewiasty rozróżnić można siedem okresów: niemowlę, dziewczynka, dziewczyna, młoda kobieta, młoda kobieta, młoda kobieta i młoda kobieta.
Shaw sugeruje, że po dziewczęctwie, społeczeństwo postrzega kobietę głównie jako 'młodą kobietę', ignorując indywidualne etapy rozwoju i różnorodność jej życia.
Anegdota Shawa: Wielość kobiecej tożsamości w oczach społeczeństwa
Cytat George'a Bernarda Shawa, choć na pozór zabawny i nieco seksistowski, niesie ze sobą głęboką refleksję filozoficzno-psychologiczną na temat postrzegania kobiecości i dynamiki tożsamości kobiecej w kontekście społecznym. Shawa era zdominowana była przez silne patriarchalne wzorce, gdzie rola kobiety była często redukowana do jej funkcji biologicznych i społecznych oczekiwań, zwłaszcza w kontekście reprodukcyjnym i opiekuńczym. Nie jest to jednak wyłącznie krytyka społeczeństwa z pozycji obrońcy praw kobiet, lecz raczej zwięzła obserwacja pewnej społecznej tendencji, którą można interpretować na wiele sposobów.
Pierwsze trzy etapy – niemowlę, dziewczynka, dziewczyna – jasno odzwierciedlają biologiczno-rozwojowe stadia życia, które są uniwersalne dla obojga płci. Są to okresy formowania się tożsamości, nauki, eksploracji świata i budowania fundamentów osobowości. Jednakże, punktem kulminacyjnym i zaskoczeniem jest powtórzenie czterokrotnie frazy „młoda kobieta” w odniesieniu do pozostałych etapów. To powtórzenie, choć ironiczne, sygnalizuje coś więcej niż tylko humorystyczną obserwację.
Psychologicznie, może to oznaczać, że społeczeństwo, szczególnie w tamtych czasach, często spłaszczało i homogenizowało doświadczenia kobiet po osiągnięciu pewnego wieku. Po etapie niewinnej dziewczynki, granica pomiędzy poszczególnymi okresami życia kobiety stawała się zamazana w oczach obserwatora. Każda kobieta, która przekroczyła pewien próg wiekowy i była zdolna do reprodukcji, była postrzegana przez pryzmat swojej „młodej kobiecości” – stanu, który niesie ze sobą określone role, oczekiwania i wartości. Niezależnie od tego, czy była to młoda mężatka, matka, singielka, pracująca zawodowo czy też zajmująca się domem – społeczna etykieta „młodej kobiety” dominowała, zaciemniając indywidualne różnice, ambicje czy życiowe wybory.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Prokrastynacja to nie lenistwo.
To wołanie Twojego lęku
Naucz się działać mimo wątpliwości, lęku i perfekcjonizmu
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
Filozoficznie, cytat Shawa podważa ideę postępu i ewolucji w życiu kobiety, sugerując pewien rodzaj stagnacji, a przynajmniej postrzeganej stagnacji przez świat zewnętrzny. Zamiast widzieć dynamiczną ścieżkę pełną zmian, wyzwań i rozwoju po osiągnięciu dojrzałości, Shaw ironicznie sugeruje, że dla społeczeństwa te „okresy” przestają być odróżnialne. To może prowadzić do refleksji nad tym, jak społeczne konstrukcje płci wpływają na to, jak postrzegamy i waloryzujemy różne etapy życia. Czy kobiecość poza rolą reprodukcyjną i estetyczną (młoda kobieta jako obiekt pożądania) była w oczach ówczesnego społeczeństwa mniej istotna, a różnice między poszczególnymi dekadami życia kobiety (np. dwudziestolatka vs. czterdziestolatka) zanikały, sprowadzone do jednego uogólnionego obrazu?
Cytat ten zmusza nas do zastanowienia się nad tym, jak bardzo społeczne oczekiwania i narracje kształtują nasze rozumienie tożsamości, zwłaszcza tożsamości płciowej. Czy ten „brak różnic” to wynik rzeczywistej homogeniczności, czy raczej ograniczonego sposobu postrzegania? Współcześnie, dążenie do widoczności i docenienia różnorodności doświadczeń kobiecych, niezależnie od wieku czy statusu, jest silniejsze niż kiedykolwiek, co w pewnym sensie jest odpowiedzią na to, co Shaw tak bystro – choć z pozoru tylko żartobliwie – uchwycił w swojej anegdocie.