Właściwy czyn jest skokiem człowieka poza samotność.
Właściwy czyn to akt transcendencji, który przezwycięża samotność egzystencjalną, tworząc sens i budując autentyczne więzi międzyludzkie.
Znaczenie ontologiczne i interpersonalne czynu
Cytat Yannisa Ritsosa, „Właściwy czyn jest skokiem człowieka poza samotność”, stanowi głęboką refleksję nad istotą ludzkiego działania, jego motywacjami i konsekwencjami w kontekście egzystencjalnym. Kluczem do jego zrozumienia jest uznanie, że samotność, o której mówi Ritsos, nie jest jedynie fizyczną izolacją, ale przede wszystkim samotnością egzystencjalną – fundamentalnym poczuciem odrębności i izolacji od świata i innych ludzi, inherentnym ludzkiemu doświadczeniu. Jest to świadomość własnej skończoności i niepowtarzalności doświadczenia, która może prowadzić do poczucia pustki i braku sensu.
Właściwy czyn, w ujęciu Ritsosa, staje się wówczas aktem transgresji, przekroczenia tej bariery samotności. Nie chodzi tu o czyn dowolny, ale o działanie, które posiada w sobie element autentyczności i sensu. Z psychologicznego punktu widzenia, ten „skok” można interpretować jako:
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
- Przełamanie narcyzmu pierwotnego: Człowiek, aby wyjść poza samotność, musi skierować swoją uwagę i energię na zewnątrz, na drugiego człowieka, na wspólnotę, na świat. Jest to odejście od samokontemplacji i zanurzenia w sobie, co często jest pułapką egzystencjalnej samotności.
- Ustanowienie więzi i znaczenia: Właściwy czyn jest twórcą znaczenia. Poprzez działanie w świecie – czy to altruistyczne, kreatywne, czy po prostu partycypacyjne – człowiek nie tylko wpływa na rzeczywistość, ale także wpisuje się w większą narrację, stając się częścią czegoś wykraczającego poza jego indywidualne istnienie. Ten psychologiczny mechanizm redukuje poczucie izolacji i nadaje życiu sens.
- Potwierdzenie własnej wartości i sprawczości: Dokonując właściwego czynu, człowiek doświadcza poczucia sprawczości. Nie jest biernym obserwatorem własnego życia, lecz aktywnym agentem. To wzmacnia poczucie własnej wartości i autonomii, co jest kluczowe dla zdrowia psychicznego. Samotność często wiąże się z poczuciem bezsilności; czyn przywraca poczucie wpływu.
- Akt empatii i konektywizmu: Wiele „właściwych czynów” ma charakter empatyczny i altruistyczny. Polegają na dostrzeżeniu potrzeb innych i odpowiedzeniu na nie. Taki czyn buduje mosty międzyludzkie, tworząc autentyczne połączenia i redukując samotność poprzez wzajemne uznanie i wsparcie. Stajemy się częścią większej sieci wzajemnych relacji, redefiniując naszą tożsamość w kontekście wspólnoty.
Zatem, „właściwy czyn” to nie tylko moralny imperatyw, ale przede wszystkim psychologiczny mechanizm transcendencji, który pozwala nam, jako istotom ludzkim, przezwyciężyć egzystencjalną samotność i odnaleźć autentyczne połączenie ze światem i innymi. Jest to aktywne poszukiwanie sensu i przynależności poprzez meaningfulne zaangażowanie.