Wolność jest to prawo czynienia wszystkiego tego, na co ustawy pozwalają.
Wolność to sprawowanie wyboru w ramach prawnych, zapewniających bezpieczeństwo i społeczną harmonię.
Myśl Montesquieu, że „Wolność jest to prawo czynienia wszystkiego tego, na co ustawy pozwalają”, choć na pierwszy rzut oka zdaje się być pragmatycznym i prawniczym określeniem, otwiera w istocie głębokie psychologiczne i filozoficzne perspektywy na rozumienie ludzkiej kondycji i funkcjonowania w społeczeństwie. Nie jest to po prostu definicja prawna, ale subtelny komentarz na temat struktury wolności w ramach cywilizowanego istnienia.
Z psychologicznego punktu widzenia, cytat ten podkreśla kluczową rolę ram i granic w formowaniu poczucia bezpieczeństwa i tożsamości. Człowiek, istota poszukująca porządku i przewidywalności, znajduje poczucie stabilności w jasno określonych zasadach. Brak ram prawnych – absolutna wolność w sensie braku ograniczeń – paradoksalnie prowadziłby do stanów lękowych i poczucia zagubienia, ponieważ ludzki umysł potrzebuje punktów odniesienia. Ustawy, w tym kontekście, nie są jedynie zbiorem zakazów, ale raczej mapą, która pozwala jednostce nawigować w złożonym świecie społecznym, minimalizując konflikty i poczucie zagrożenia. Wolność staje się zatem wolnością do działania w przewidywalny i akceptowalny społecznie sposób, co pozwala na budowanie zaufania i tworzenie trwałych więzi międzyludzkich.
Nie musisz już wybuchać ani udawać, że nic Cię nie rusza.
Zrozum, co naprawdę stoi za gniewem, lękiem czy frustracją i naucz się nimi zarządzać, zamiast pozwalać, by rządziły Tobą.
Odzyskaj wewnętrzny spokój i pewność siebie.
Zbuduj trwałe poczucie własnej wartości.
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Kluczowe staje się tutaj pojęcie odpowiedzialności. Wolność w rozumieniu Montesquieu nie jest swawolą, ale świadomym wyborem w obrębie dozwolonych działań. To psychologiczny proces internalizacji norm społecznych, gdzie jednostka rozumie, że jej wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka, zgodnie z porządkiem prawnym. To przekonanie, że choć moje pragnienia mogą być nieograniczone, moje działania muszą być skorelowane z dobrem wspólnym i uszanowaniem innych. Ustawy stają się więc externalizacją zbiorowej psychiki społeczeństwa, jego dążeniem do harmonii i sprawiedliwości. Z tego punktu widzenia, wolność nie jest brakiem ograniczeń, ale świadomym przyjęciem ograniczeń, które umożliwiają współistnienie i rozwój, a psychologiczny komfort rodzi się z tej harmonii między indywidualnym pragnieniem a społecznym porządkiem.