Zwłaszcza kobiety uzmysławiają mężczyznom, że szalony zachwyt ma swój koniec.
Kobiety przypominają mężczyznom, że początkowy idealistyczny zachwyt w związku przechodzi w realistyczną relację, wymagającą dojrzałości i akceptacji.
Cytat Lidii Jasińskiej niesie ze sobą głęboką refleksję nad dynamiką międzyludzkich relacji, zwłaszcza w kontekście początkowej fazy zauroczenia i iluzji, które mu towarzyszą. Z psychologicznego punktu widzenia, „szalony zachwyt”, o którym mowa, odnosi się do stanu intensywnego, często irracjonalnego zauroczenia, charakteryzującego się idealizacją partnera i projekcją własnych pragnień i fantazji. Jest to faza nasycona neurochemią – dopaminą, noradrenaliną, serotoniną – odpowiedzialnymi za euforię, pobudzenie i „ślepą miłość”. W tym początkowym okresie, poznawcza percepcja drugiego człowieka jest mocno zniekształcona; niedoskonałości są ignorowane lub interpretowane jako zalety.
Kobiety, będące często bardziej zorientowane na budowanie długoterminowych relacji i mające rozwiniętą inteligencję emocjonalną (choć to uogólnienie i indywidualne różnice są kluczowe), stają się w tym kontekście nośnikami zasady rzeczywistości. Koniec „szalonego zachwytu” to przejście od idealizacji do realistycznego postrzegania partnera i relacji. To proces powolnego odsłaniania się wzajemnych niedoskonałości, różnic w oczekiwaniach, potrzebach i stylach komunikacji. Ten „koniec” nie musi oznaczać końca miłości czy związku, lecz raczej transformację, ewolucję z niezróżnicowanego szaleństwa w bardziej dojrzałą, opartą na akceptacji i autentyczności formę miłości.
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Prokrastynacja to nie lenistwo.
To wołanie Twojego lęku
Naucz się działać mimo wątpliwości, lęku i perfekcjonizmu
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
Psychologicznie, jest to kluczowy moment dla rozwoju jednostki. Dla mężczyzny, który mógł tkwić w iluzji wiecznego uniesienia, jest to moment konfrontacji z rzeczywistością, co może być bolesne, ale jednocześnie umożliwia zbudowanie trwalszych fundamentów związku opartych na wzajemnym zrozumieniu, empatii i świadomym wyborze. Można to interpretować jako przejście z fazy limerencji do miłości przywiązania, gdzie dominują oksytocyna i wazopresyna, sprzyjające tworzeniu głębokiej więzi i zobowiązania. Kobiety w tym kontekście odgrywają rolę katalizatora dojrzewania psychologicznego, wprowadzając do relacji perspektywę realizmu i długoterminowego zaangażowania, co jest istotne dla przetrwania i rozwoju związku poza początkową fascynacją.