Zyskując bliskość, tracimy część siebie.
Bliskość wymaga kompromisów, zmienia nasze "ja", może prowadzić do utraty autonomii lub do głębszej ewolucji tożsamości.
Głęboka perspektywa na relacje międzyludzkie
Cytat Lidi Jasińskiej, „Zyskując bliskość, tracimy część siebie”, zaprasza nas do głębokiej refleksji nad dynamicznym i często paradoksalnym charakterem relacji międzyludzkich. Z psychologicznego punktu widzenia, jego istota dotyka fundamentalnych procesów formowania się tożsamości w kontekście interpersonalnym. Kiedy dążymy do bliskości – czy to w romantycznym związku, przyjaźni, czy w relacjach rodzinnych – naturalnie dochodzi do procesu wzajemnego wpływu.
Ta „utrata części siebie” niekoniecznie jest jednoznacznie negatywna. Można ją interpretować na kilka sposobów. Po pierwsze, bliskość wymaga pewnego rodzaju kompromisów i adaptacji. Nieprzystosowanie się do potrzeb, wartości czy stylu życia drugiej osoby prowadziłoby do alienacji. W tym sensie, rezygnujemy z pewnych indywidualnych preferencji, nawyków czy sposobów myślenia na rzecz harmonii i współistnienia. To nie jest utrata, ale raczej transformacja – poszerzenie naszego „ja” o perspektywę drugiego człowieka. Nasze granice psychologiczne stają się bardziej płynne, a nasze poczucie tożsamości ulega ewoluowaniu, włączając w siebie elementy wspólne dla tej relacji.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Po drugie, cytat może odnosić się do procesu integracji. Wchodząc w bliską relację, część naszych niezależnych aspektów może zostać rozmyta lub zdominowana przez wspólną narrację. Może to prowadzić do utraty indywidualnych ambicji, poglądów czy pasji, jeśli te nie znajdują odzwierciedlenia lub wsparcia w związku. W skrajnych przypadkach może to być syndrom „stopienia się” z drugą osobą, gdzie granice ego stają się na tyle nieczytelne, że jednostka przestaje rozpoznawać swoje własne potrzeby i pragnienia poza kontekstem relacji. To właśnie jest ta ciemniejsza strona medalu – ryzyko utraty autentyczności i autonomii.
Z perspektywy filozoficznej, cytat ten nawiązuje do problemu jaźni i Innego. Jak pisał Levinas, w spotkaniu z twarzą Innego, nasze „ja” zostaje w pewien sposób zakwestionowane i wezwane do odpowiedzialności. Bliskość oznacza wystawienie się na Innego, a co za tym idzie, na potencjalną zmianę, a nawet „dezintegrację” wcześniejszego porządku. W tym sensie, bliskość to proces, który nie tylko kreuje, ale także unicestwia. Jednakże, z tego unicestwienia często rodzi się coś nowego – silniejsza, bardziej złożona i rozwinięta tożsamość, która potrafi funkcjonować w symbiozie, zachowując jednocześnie swoje unikalne cechy. To nie tylko utrata, ale przede wszystkim ewolucja w kierunku głębszego zrozumienia siebie i świata, poprzez pryzmat relacji.