Żyć swoim życiem nie jest egoizmem. Egoizm zawiera się w żądaniu, by ktoś żył zgodnie z twoimi upodobaniami, żył dla twojej próżności, dla twojego zysku i twojej przyjemności.
Autentyczne życie to nie egoizm. Egoizm to żądanie, by inni żyli dla naszych korzyści, naruszając ich autonomię.
Głębokie rozumienie autonomii i relacji międzyludzkich.
Cytat Anthony'ego de Mello fundamentalnie kwestionuje potoczny, często pejoratywny sens słowa „egoizm”, redefiniując go w kategoriach zdrowego funkcjonowania psychicznego i etyki relacji. Psychologicznie rzecz biorąc, życie w zgodzie z własnymi wartościami, potrzebami i pragnieniami jest esencją autonomii i samorealizacji. Jest to proces niezbędny do osiągnięcia wewnętrznej spójności i dobrostanu. Człowiek, który nie żyje swoim życiem, lecz poddaje się oczekiwaniom innych, naraża się na frustrację, poczucie braku sensu, a w konsekwencji na zaburzenia emocjonalne i wypalenie.
De Mello zręcznie oddziela ten zdrowy indywidualizm od prawdziwego egoizmu, który definiuje jako domaganie się, by inni żyli zgodnie z naszymi oczekiwaniami. To jest kluczowe. Prawdziwy egoizm nie polega na dbaniu o własne dobro, lecz na instrumentalnym traktowaniu innych ludzi. Taki egoizm przejawia się w manipulacji, kontrolowaniu, narzucaniu woli i wykorzystywaniu relacji do zaspokajania własnej próżności, zysku i przyjemności. Jest to postawa, która narusza autonomię drugiego człowieka, deprecjonuje jego podmiotowość i uniemożliwia budowanie zdrowych, opartych na wzajemnym szacunku więzi.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Kontekst i implikacje psychologiczne.
W kontekście psychologii humanistycznej (np. Maslow, Rogers), dążenie do samorealizacji – czyli życie w zgodzie z własnym „ja” – jest podstawową potrzebą i siłą napędową rozwoju. Cytat de Mello doskonale wpisuje się w to podejście, podkreślając, że autentyczne życie nie jest zagrożeniem dla innych, lecz fundamentem zdrowego społeczeństwa. Z kolei stawianie na szali własnych potrzeb dla zaspokojenia cudzych oczekiwań, szczególnie tych o charakterze narcystycznym czy manipulacyjnym, prowadzi do rozmycia tożsamości i poczucia uwięzienia.
Filozoficznie, cytat dotyka kwestii wolności i odpowiedzialności. Życie swoim życiem to przyjęcie odpowiedzialności za własne wybory i konsekwencje, bez przerzucania ich na innych. Egoizm w ujęciu de Mello to natomiast próba uniknięcia tej odpowiedzialności poprzez uzależnienie innych od własnych pragnień. Ostatecznie, de Mello zachęca do głębokiej introspekcji i przemyślenia, czy nasze działania wynikają z autentycznych potrzeb, czy też są reakcją na zewnętrzne naciski i próby manipulacji.