(...) żaden literat nigdy nie wymyśli nic tak niesłychanego, jak prawdziwe ludzkie życie,
Ludzkie życie, jego niepowtarzalność i złożoność, przekracza wyobraźnię, kreując historie niemożliwe do wymyślenia przez literaturę.
Filozoficzno-Psychologiczne Rozważania nad Istotą Ludzkiego Doświadczenia
Cytat Andrzeja Struga, że „żaden literat nigdy nie wymyśli nic tak niesłychanego, jak prawdziwe ludzkie życie,” to głęboka introspekcja w istotę ludzkiego doświadczenia i ograniczenia sztuki w jego pełnym oddaniu. Na poziomie psychologicznym, wyraża on fundamentalne uznanie dla niepowtarzalności i złożoności jednostkowego bytu, której nie jest w stanie dorównać żadna fikcja, bez względu na kunszt jej twórcy.
Pierwszorzędnie, cytat ten dotyka kwestii autentyczności i prawdy. Literatura, z natury swojej, jest konstrukcją, odzwierciedleniem rzeczywistości poprzez pryzmat wyobraźni autora. Prawdziwe życie natomiast, to nieustanny, nieprzewidywalny strumień doświadczeń, emocji, sprzeczności i zbiegów okoliczności, które często wykraczają poza ramy logicznego czy narracyjnego porządku. Psychologicznie, dla jednostki, to właśnie ta nielogiczność i nieprzewidywalność czyni życie tak fascynującym, choć często trudnym. Jesteśmy świadkami i uczestnikami zdarzeń, które wymykają się racjonalnym wyjaśnieniom, świadkami metamorfoz, które nie poddają się typowym schematom fabularnym. To w tych niespodziewanych zwrotach akcji, w paradoksach i absurdach, które literatura próbuje często uprościć bądź uporządkować, objawia się prawdziwa dynamika ludzkiej psychiki.
Kolejnym aspektem jest subiektywność doświadczenia. Każdy człowiek jest autonomicznym centrum świadomości, a jego percepcja świata jest unikatowa, kształtowana przez niezliczone czynniki: genetykę, wychowanie, kulturę, traumy, sukcesy, relacje. Literatura, by dotrzeć do szerokiego grona odbiorców, musi często operować na pewnym poziomie uniwersalizacji. Jednak prawdziwe ludzkie życie jest nasycone szczegółami, niuansami i wewnętrznymi monologami, które są niemożliwe do pełnego przekazania. Emocje, takie jak miłość, rozpacz, euforia, gniew, są doświadczane w sposób niepowtarzalny przez każdego. Autor może opisać scenę miłosną, ale nigdy nie odda jej w pełni w taki sposób, w jaki przeżywają ją czytelnicy, każdy z własnym bagażem doświadczeń i interpretacji. Dlatego też niesłychaność życia tkwi w jego bezpośredniości i niepośredniości – jest doświadczane, a nie tylko konsumowane.
Wreszcie, cytat podkreśla kruchość i ulotność ludzkiego istnienia oraz jego nieodłączną tajemnicę. Często to, co w retrospekcji wydaje się niewiarygodne lub nierealne, było rzeczywistym elementem czyjegoś życia. Ludzkość, w swojej skomplikowanej sieci relacji, konfliktów i poszukiwań sensu, generuje historie, które wykraczają poza możliwości najbardziej płodnej wyobraźni. W psychologicznym sensie, to uznanie niesłychaności życia może prowadzić do pokory, fascynacji i głębszego docenienia każdej chwili, zdając sobie sprawę, że to, co dzieje się teraz, jest niezwykłą i niemożliwą do powtórzenia opowieścią.