Miłość to jest umiejętność, której możemy i powinniśmy się uczyć. A my się tego kompletnie nie uczymy.
Miłość to dynamiczna umiejętność wymagająca celowej nauki komunikacji, empatii i rozwiązywania konfliktów, a nie tylko spontaniczne uczucie.
Zrozumienie Miłości jako Umiejętności: Perspektywa Psychologiczna
Cytat Roberta Rutkowskiego, że „Miłość to jest umiejętność, której możemy i powinniśmy się uczyć. A my się tego kompletnie nie uczymy”, dotyka sedna jednego z najbardziej fundamentalnych i często niezrozumianych aspektów ludzkiego doświadczenia. W świetle psychologii, zwłaszcza psychologii rozwojowej, społecznej i poznawczo-behawioralnej, miłość rzadko jest postrzegana wyłącznie jako nagły, mistyczny stan. Zamiast tego, coraz częściej akcentuje się jej wymiar pragmatyczny i dynamiczny.
Kiedy Rutkowski mówi o miłości jako o umiejętności, sugeruje, że nie jest ona jedynie spontanicznym uczuciem, które pojawia się lub znika bez naszej kontroli. Przeciwnie, wymaga ona aktywnego zaangażowania, praktyki i nauki, podobnie jak każda inna złożona umiejętność – czy to gra na instrumencie, nauka języka, czy rozwijanie kompetencji zawodowych. W tym ujęciu, elementy takie jak komunikacja, empatia, rozwiązywanie konfliktów, kompromis, wyznaczanie granic, cierpliwość i przebaczanie stają się kluczowymi komponentami „umiejętności miłości”. Każdy z tych elementów wymaga świadomej pracy i doskonalenia. Brak nauki w tym kontekście oznacza nie tylko ignorancję w zakresie tych konkretnych umiejętności, ale i powierzchowne, często idealistyczne podejście do relacji, gdzie oczekuje się, że miłość „po prostu będzie”, bez wkładu własnego.
Kluczowe jest również zrozumienie kontekstu, w jakim Rutkowski używa słowa „uczyć się”. Nie chodzi tu o naukę w akademickim sensie, lecz o proces doświadczalny, oparty na obserwacji, refleksji i próbach. Często nasze wzorce miłości są kształtowane przez obserwację relacji w rodzinie pochodzenia, mediach czy wśród rówieśników. Jeśli te wzorce są dysfunkcyjne lub nierealistyczne – a często tak się dzieje w kulturze promującej mit „idealnej miłości” – to bez świadomej pracy nad zmianą tych wzorców, nasze własne relacje mogą cierpieć. Proces „uczenia się miłości” to zatem proces dekonstruowania mitów i budowania zdrowych, realistycznych oczekiwań, opartych na wzajemnym szacunku, zrozumieniu i świadomym zaangażowaniu obu stron. Nieuczenie się tego prowadzi do rozczarowań i powtarzających się schematów w relacjach.