Człowiek, który ma w tle jakikolwiek kontakt ze sportem, łatwiej wstaje, kiedy powinie mu się noga, kiedy zaliczy glebę. To jest budowanie siły charakteru. Jestem zaskoczony i zasmucony tym, z jaką łatwością i lekkością rodzice wypisują dzieciom zwolnienia z lekcji WF-u. To jest działanie na szkodę dziecka. Ono musi doświadczyć wysiłku fizycznego – nie po to, by w przyszłości zdobywać medale, ale po to, by budować siłę charakteru.
Sport buduje psychologiczną odporność przez doświadczanie i pokonywanie trudności fizycznych, ucząc dzieci wzmacniać charakter i podnosić się po życiowych upadkach.
Cytat Roberta Rutkowskiego, psychologa i psychoterapeuty, głęboko dotyka fundamentalnych aspektów rozwoju człowieka, wykraczając poza czysto fizyczne korzyści płynące ze sportu. Jest to swoista filozofia rezyliencji zbudowana na bazie psychologii behawioralnej i rozwojowej.
Rutkowski podkreśla, że fizyczny wysiłek nie jest celem samym w sobie, lecz narzędziem do kształtowania psychologicznej odporności. Akt podnoszenia się po upadku w sporcie – fizycznym potknięciu, przegranej, zmęczeniu – jest metaforą stawania czoła życiowym trudnościom. Kiedy dziecko, zmagając się z wysiłkiem fizycznym, doświadcza dyskomfortu i pokonuje go, uczy się, że wysiłek przynosi rezultaty, a trudności są przejściowe. To jest bezpośrednie doświadczenie własnej sprawczości i skuteczności.
Rodzice, zwalniając dzieci z WF-u, nie tylko pozbawiają je korzyści zdrowotnych, ale przede wszystkim okradają je z szansy na rozwój fundamentalnych kompetencji psychologicznych. Zaprzepaszczają okazję do kształtowania tolerancji na frustrację, umiejętności odraczania gratyfikacji, budowania wytrwałości i determinacji. Sport uczy, że sukces często przychodzi po wielu próbach i porażkach. Uczy samoregulacji emocjonalnej w obliczu niepowodzeń i dyskomfortu.
„Zaliczenie gleby” w sporcie jest bezpieczną przestrzenią do popełniania błędów i nauki z nich. W kontrolowanym środowisku dziecko doświadcza konsekwencji swoich działań, uczy się podnosić, analizować przyczyny upadku i próbować ponownie. To buduje wewnętrzną siłę, wiarę w siebie i zdolność do adaptacji. Siła charakteru w rozumieniu Rutkowskiego to właśnie ta wewnętrzna odporność psychiczna, zdolność do rekonwalescencji po trudnościach i kontynuowania walki o swoje cele, opierając się na doświadczeniu pokonywania przeszkód.
Zaskoczenie i smutek psychologa wynikają z obserwacji, że rodzice, działając z dobrej intencji ochrony dzieci przed dyskomfortem, w rzeczywistości osłabiają ich zdolność do radzenia sobie w dorosłym życiu, gdzie „upadki” są nieuniknione, a konsekwencje znacznie poważniejsze niż stłuczone kolano.