Dlatego musimy przede wszystkim odzyskiwać czas, który poświęcamy na rzeczy zbędne, tylko pozornie będące dbaniem o siebie, i wypełniać ten odzyskany czas tym, co jest nam naprawdę potrzebne. Dobre i prawdziwe dbanie o siebie daje nam energie do życia i działania.
Odzyskaj czas od pozornej dbałości o siebie. Skup się na autentycznych potrzebach, które dają prawdziwą energię i dobrostan, zamiast na pustych substytutach.
Filozoficzno-Psychologiczna Analiza Cytatu Wojciecha Eichelbergera
Cytat Wojciecha Eichelbergera dotyka sedna współczesnego dyskursu na temat dobrostanu psychicznego, wplatając w niego zarówno perspektywę filozoficzną, jak i głęboko psychologiczną. Na pierwszy rzut oka, tekst wzywa do racjonalizacji czasu, jednak jego prawdziwa głębia leży w kwestionowaniu powierzchownego rozumienia dbania o siebie i wskazywaniu na konieczność powrotu do autentycznych potrzeb.
Filozoficznie, Eichelberger odwołuje się do koncepcji autentyczności istnienia. W dobie postindustrialnej, nadmiernej konsumpcji i wygórowanych oczekiwań społecznych, człowiek bardzo łatwo ulega iluzji, że komfort materialny, czy też podążanie za trendami (nierzadko promowanymi jako formy self-care), stanowi prawdziwe dbanie o siebie. Cytat ten jest wezwaniem do refleksji nad tym, czy nasze działania rzeczywiście służą naszemu rozwojowi i dobrostanowi wewnętrznemu, czy też są jedynie ucieczką od konfrontacji z głębszymi potrzebami. Jest to echo filozofii egzystencjalnej, która podkreśla odpowiedzialność jednostki za własne wybory i tworzenie sensu w życiu. W kontekście stoickim, cytat ten można również interpretować jako wezwanie do rozróżniania między tym, co jest w naszej mocy, a tym, co nie, i do koncentrowania się na prawdziwie wartościowych działaniach wewnętrznych, zamiast na zewnętrznych pozorach.
Z psychologicznego punktu widzenia, kluczowe jest rozróżnienie między „rzeczami zbędnymi, tylko pozornie będącymi dbaniem o siebie” a „tym, co jest nam naprawdę potrzebne”. Psychologia poznawczo-behawioralna wskazuje, że często ulegamy pułapkom myślowym i zniekształceniom poznawczym, które prowadzą do powierzchownych rozwiązań w miejsce głębokiego przepracowania problemów. Tak zwana „fałszywa dbałość o siebie” często sprowadza się do kompensacji, ucieczki od trudnych emocji lub podążania za narzuconymi przez media wzorcami. Może to być nadmierne oglądanie telewizji, bezrefleksyjne przewijanie mediów społecznościowych, czy bezcelowe zakupy – wszystko, co pozornie koi, ale w rzeczywistości nie zaspokaja podstawowych potrzeb psychologicznych, takich jak potrzeba autonomii, kompetencji czy przynależności.
Prawdziwe dbanie o siebie, o którym pisze Eichelberger, jest ściśle związane z koncepcją samoregulacji i introspekcji. Wymaga ono świadomego wysiłku w identyfikacji swoich autentycznych potrzeb – często są to potrzeby związane z relacjami, rozwojem osobistym, aktywnością fizyczną, kreatywnością, a także z czasem na refleksję i regenerację. Psychologia pozytywna podkreśla, że dążenie do autentycznego szczęścia i dobrostanu wiąże się z zaangażowaniem w działania zgodne z naszymi wartościami i celami. Dążenie do tych autentycznych potrzeb, zamiast do pustych substytutów, prowadzi do prawdziwego wzrostu psychicznego i emocjonalnego.
Odzyskiwanie czasu od „zbędnych rzeczy” i wypełnianie go tym, co naprawdę potrzebne, jest procesem budowania odporności psychicznej i poczucia spójności wewnętrznej. Kiedy nasze działania są zgodne z naszymi głębokimi potrzebami i wartościami, doświadczamy poczucia sensu i celu, co w konsekwencji „daje nam energię do życia i działania”. To poczucie wewnętrznej spójności i autentyczności jest kluczowe dla trwałego dobrostanu psychicznego, w odróżnieniu od chwilowych, powierzchownych przyjemności.