Sens naszego życia zawiera się w codziennej wędrówce: w stawianiu się jednym z cudem istnienia. To od nas zależy, czy nasze życie będzie radosnym powrotem do tego, co rzeczywiste i prawdziwe, czy też udręką sennych koszmarów i lęku przed śmiercią.
Sens życia tkwi w świadomej obecności i akceptacji. Wybieramy między radością "stawania się jednym z cudem istnienia", a udręką lęku przed nieuchronnym.
Cytat Wojciecha Eichelbergera to głęboka refleksja nad esencją ludzkiego doświadczenia, nasycona elementami filozofii egzystencjalnej i psychologii humanistycznej. Wskazuje na fundamentalne pytanie, które zadaje sobie każdy człowiek: jaka jest natura mojej egzystencji i jak mogę nadać jej sens? Eichelberger proponuje radykalne odwrócenie perspektywy od poszukiwania sensu w zewnętrznych celach czy osiągnięciach, ku wewnętrznemu przeżywaniu i celebrowaniu każdego momentu.
Kluczowe jest tu sformułowanie „codzienna wędrówka: w stawianiu się jednym z cudem istnienia”. To nie statyczne bycie, lecz dynamiczny proces bycia w drodze – ciągłego odkrywania, tworzenia i re-kreowania siebie. „Stawanie się jednym z cudem istnienia” odnosi się do głębokiej akceptacji, a wręcz afirmacji bycia. W kontekście psychologicznym można to interpretować jako rozwój świadomości, mindfulness – pełne zanurzenie w teraźniejszości, bez osądzania i filtrowania doświadczeń. To rozpoznanie i doświadczenie własnej integralności ze światem, poczucie przynależności do czegoś większego, niż tylko nasze indywidualne „ja”. Ta perspektywa jest zgodna z koncepcjami psychologii transpersonalnej, która podkreśla transcendencję ego i poszukiwanie duchowego wymiaru doświadczenia.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Druga część cytatu, „To od nas zależy, czy nasze życie będzie radosnym powrotem do tego, co rzeczywiste i prawdziwe, czy też udręką sennych koszmarów i lęku przed śmiercią”, stawia nas przed egzystencjalnym wyborem. „Radosny powrót do tego, co rzeczywiste i prawdziwe” oznacza akceptację i zaangażowanie w życie takim, jakie jest – z jego radościami i trudnościami. Wskazuje na autentyczność jako fundament szczęścia. Rzeczywistość i prawda nie są tu zewnętrznymi, obiektywnymi konstruktami, lecz wewnętrznym doświadczeniem, które jest zgodne z naszą najgłębszą naturą i wartościami. To życie w spójności ze sobą, rozwijanie poczucia wewnętrznej harmonii.
Alternatywa – „udręka sennych koszmarów i lęku przed śmiercią” – symbolizuje życie w autodestrukcyjnych wzorcach, ucieczkę od prawdy o sobie i o istnieniu. Lęk przed śmiercią jest tu metaforą lęku przed końcem, przed utratą kontroli, przed niepoznanym. W psychologii egzystencjalnej lęk przed śmiercią jest często postrzegany jako fundamentalny lęk ludzki, który może prowadzić do unikania życia, a nie do jego pełnego doświadczania. Eichelberger sugeruje, że udręka ta wynika z braku akceptacji cykliczności życia, z kurczowego trzymania się iluzji kontroli i zamykania się na doświadczenie. Wybór pomiędzy tymi dwoma ścieżkami jest aktem wolności i odpowiedzialności, który definiuje jakość naszego istnienia.