Na ludzi z niską samooceną zawsze i wszędzie czyha lęk.
permanentny lęk, często nieuświadomiony, wynika z wewnętrznego przekonania o własnej wadliwości i nieustannej obawy przed odrzuceniem.
Koncepcja Lęku i Niskiej Samooceny w Ujęciu Stefanie Stahl
Cytat Stefanie Stahl, „Na ludzi z niską samooceną zawsze i wszędzie czyha lęk”, dotyka fundamentalnego połączenia między poczuciem własnej wartości a doświadczaniem strachu. Z psychologicznego punktu widzenia, niska samoocena nie jest jedynie brakiem zaufania do siebie, ale kompleksowym stanem, w którym jednostka internalizuje przekonanie o swojej niewystarczalności, niekompetencji lub małej wartości. To przekonanie, często ukształtowane we wczesnym dzieciństwie poprzez interakcje z opiekunami i środowiskiem, staje się soczewką, przez którą osoba interpretuje świat i swoje miejsce w nim.
Filozoficznie, możemy rozważyć samoocenę jako jeden z fundamentów konstytuujących Ja. Kiedy to fundament jest kruchy, cała struktura bycia – nasze myśli, emocje, zachowania – staje się niestabilna. Lęk, w tym kontekście, nie jest jedynie reakcją na zewnętrzne zagrożenie, ale głęboko zakorzenionym stanem bycia. Jest to lęk przed odrzuceniem, przed oceną, przed porażką, a ostatecznie – przed odkryciem i potwierdzeniem własnej rzekomej „wady” lub „niedoskonałości”.
Odzyskaj wewnętrzny spokój i pewność siebie.
Zbuduj trwałe poczucie własnej wartości.
Człowiek z niską samooceną stale poszukuje zewnętrznego potwierdzenia swojej wartości, jednocześnie obawiając się jego braku. To niekończące się poszukiwanie walidacji sprawia, że każda sytuacja społeczna, każde wyzwanie, a nawet każde introspektywne spojrzenie w głąb siebie, może stać się potencjalnym polem minowym. Lęk objawia się wtedy jako permanentna czujność – nieustanne skanowanie otoczenia w poszukiwaniu oznak dezaprobaty, świadectw własnej niezdarności, czy potwierdzenia wewnętrznych obaw.
Stahl podkreśla uniwersalność tego lęku – „zawsze i wszędzie”. To sugeruje, że lęk nie jest epizodyczny, ale integralny z codziennym doświadczeniem osoby z niską samooceną. Nawet w momentach pozornego spokoju, niepokój może tlć pod powierzchnią, gotów wybuchnąć przy najmniejszej prowokacji. Jest to swego rodzaju egzystencjalne zagrożenie – strach przed byciem sobą, przed ujawnieniem prawdziwej tożsamości, w obawie przed nieakceptacją. Praca nad samooceną, zgodnie z perspektywą Stahl, staje się zatem procesem oswajania tego wewnętrznego lęku i budowania stabilniejszego poczucia własnej wartości, niezależnego od zewnętrznych czynników.