Dorośli, którzy z dzieciństwa wynieśli dobre doświadczenia związane z ojcem, wykazują się wyższym poczuciem własnej wartości i bardziej wierzą w przyjaźnie i związki miłosne aniżeli ci, którzy takich doświadczeń nie mieli.
Dobre relacje z ojcem budują poczucie wartości i zaufanie do relacji, kształtując bezpieczny wewnętrzny obraz siebie i świata.
Wewnętrzny Model Operacyjny i Relacje Ojciec-Dziecko
Cytat Stefanie Stahl, choć zwięzły, dotyka fundamentalnych aspektów rozwoju psychicznego i międzyludzkich relacji, odwołując się do koncepcji wewnętrznych modeli operacyjnych, zakorzenionych w teorii przywiązania Johna Bowlby'ego. Dobre doświadczenia związane z ojcem w dzieciństwie kształtują pozytywny, bezpieczny obraz siebie i świata. Ojciec, jako jedna z pierwszych znaczących postaci w życiu dziecka, często reprezentuje autorytet, bezpieczeństwo, eksplorację i umiejętność radzenia sobie z wyzwaniami. Jego obecność, wsparcie i akceptacja budują w dziecku fundament poczucia własnej wartości, przekonania o byciu kochanym i wartościowym. Wewnętrzny model operacyjny, czyli schemat poznawczo-emocjonalny dotyczący relacji, zostaje wówczas ukształtowany w sposób, który zakłada, że inni ludzie są dostępni, godni zaufania i wspierający. To z kolei przekłada się na stabilny styl przywiązania, który charakteryzuje się ufnością w relacjach, otwartością i zdolnością do intymności. Dzieci, które doświadczyły pozytywnych relacji z ojcem, uczą się, że świat jest zasadniczo bezpieczny, a relacje są źródłem wsparcia i radości, a nie lęku czy rozczarowania. To doświadczenie internalizuje się, stając się częścią ich tożsamości.
Odzyskaj wewnętrzny spokój i pewność siebie.
Zbuduj trwałe poczucie własnej wartości.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
Znaczenie Filozoficzne i Psychologiczne
Z perspektywy filozoficznej, cytat Stahl nawiązuje do koncepcji bycia-w-świecie Martina Heideggera. Dziecko, doświadczając pozytywnych interakcji z ojcem, jest rzucane w świat, który postrzega jako miejsce sprzyjające rozwojowi i realizacji jego potencjału. Jego Dasein, czyli bycie tam dla świata, jest zabarwione nadzieją i wiarą w jego sens. Psychologicznie, brak tych doświadczeń prowadzi do ukształtowania się niepewnych lub lękowych stylów przywiązania. Osoby te mogą mieć trudności z zaufaniem innym, obawiać się odrzucenia, interpretować neutralne sygnały jako wrogie, a w konsekwencji unikać głębokich zaangażowań. Ich świat wewnętrzny może być naznaczony lękiem przed porzuceniem lub przekonaniem o własnej niewystarczalności. Wierzą mniej w przyjaźnie i związki miłosne, ponieważ ich wewnętrzny model operacyjny podpowiada im, że relacje są zawodne i potencjalnie bolesne. Cytat Stahl podkreśla, jak fundamentalne znaczenie ma jakość wczesnych relacji rodzicielskich, zwłaszcza z ojcem, dla kształtowania się zdrowej osobowości i zdolności do budowania satysfakcjonujących więzi w dorosłym życiu. Jest to silne przypomnienie o trwałym wpływie dzieciństwa na całą trajektorię rozwoju człowieka.