×

warsztaty online, które zmienią Twoje życie na lepsze
Zaloguj
0

Brak produktów w koszyku.

Cytat: Władysław Grzeszczyk - Kto hoduje kilka róż, kocha…
Kto hoduje kilka róż, kocha piękno; kto hoduje tysiące – kocha forsę…
Władysław Grzeszczyk

Cytat podkreśla zmianę motywacji: od autentycznej miłości do piękna (kilka róż) po dążenie do zysku (tysiące róż), gdzie estetyka staje się towarem.

Kwestia motywacji i percepcji piękna

Cytat Władysława Grzeszczyka, Kto hoduje kilka róż, kocha piękno; kto hoduje tysiące – kocha forsę…, w swojej istocie odnosi się do fundamentalnych różnic w ludzkiej motywacji i percepcji wartości. Z perspektywy psychologicznej, hodowanie kilku róż symbolizuje autentyczną relację z obiektem, której celem jest satysfakcja estetyczna, wewnętrzny spokój czy uciecha z procesu pielęgnacji. Jest to działanie wynikające z wewnętrznego napędu, często klasyfikowanego jako motywacja intrinseczna, gdzie sama czynność jest nagrodą. Osoba taka czerpie radość z kontemplacji piękna, z uważności na detal, z bezpośredniego obcowania z naturą.

Odmienną dynamikę prezentuje hodowca tysięcy róż. Tutaj skala przedsięwzięcia sugeruje zmianę perspektywy z indywidualnej przyjemności na ekonomiczną racjonalność. Tysiące róż przestają być pojedynczymi obiektami do podziwiania, a stają się zasobem komercyjnym, nośnikiem wartości rynkowej. Motywacja, która kieruje taką osobą, jest przede wszystkim ekstrinseczna – skupiona na zysku, na pomnażaniu kapitału, na efektywności produkcji. Piękno, choć nadal obiektywnie obecne, staje się narzędziem do osiągnięcia celu finansowego, a nie samym celem. W tym kontekście, róże to „towar”, a ich ilość świadczy o skali przedsięwzięcia biznesowego.

Nie musisz już wybuchać ani udawać, że nic Cię nie rusza.

Prokrastynacja to nie lenistwo.
To wołanie Twojego lęku

Filozoficznie, cytat dotyka kwestii autentyczności i utylitaryzmu. Czy prawdziwa miłość do piękna może współistnieć z dążeniem do zysku? Grzeszczyk zdaje się sugerować, że im większa skala, tym bardziej pierwotna, czysta motywacja zostaje wyparta przez pragmatyzm. Mówi o przemianie wartości, gdzie przedmiot podziwu staje się przedmiotem handlu, a podziw dla formy zastępuje szacunek dla funkcji ekonomicznej. Cytat zachęca do refleksji nad tym, co naprawdę cenimy i czy nasze działania są spójne z naszymi deklarowanymi wartościami, zwłaszcza w obliczu pokusy pomnażania dóbr.