Ci najchętniej podnoszą poprzeczkę, którzy nie muszą przez nią skakać.
Ludzie narzucają wysokie standardy, gdy sami nie ponoszą ich konsekwencji, brakuje im empatii i świadomości obciążeń innych.
Głębokie rozumienie cytatu Władysława Grzeszczyka: „Ci najchętniej podnoszą poprzeczkę, którzy nie muszą przez nią skakać.”
Ten cytat, na pozór prosty, kryje w sobie złożone mechanizmy psychologiczne i filozoficzne, dotyczące empatii, władzy, odpowiedzialności oraz ludzkiej natury. Dotyka on fundamentalnego problemu asymetrii perspektyw i konsekwencji, które z niej wynikają.
Z psychologicznego punktu widzenia, cytat ukazuje mechanizm projekcji i braku empatii. Osoby, które nie doświadczają bezpośrednich skutków własnych decyzji — w tym przypadku podnoszenia „poprzeczki” — często nie są w stanie w pełni zrozumieć trudności i obciążeń, jakie te decyzje niosą dla innych. Brak bezpośredniego zaangażowania wyzwala tendencję do formułowania nierealistycznych oczekiwań i wymagań. Nieodczuwanie „bólu skoku” (czy to fizycznego, emocjonalnego, czy mentalnego) prowadzi do dehumanizacji sytuacji, w której inni muszą się zmierzyć z narzuconymi standardami. To może być wynik tzw. dystansu psychicznego – im większy dystans do problemu, tym łatwiej o surowe oceny i wysokie wymagania.
Filozoficznie, cytat odnosi się do problemu moralnej odpowiedzialności i etyki decyzji. Osoba podnosząca poprzeczkę z pozycji, która zwalnia ją z konieczności przeskoczenia jej, działa często bez pełni świadomości konsekwencji swoich działań dla tych, którzy są bezpośrednio dotknięci. Brak osobistego ryzyka czy konsekwencji może prowadzić do utraty perspektywy i obiektywizmu. Jest to swego rodzaju hybris – pycha wynikająca z poczucia bezkarności lub ignorancji. Można to interpretować jako brak „złotej reguły” etyki, gdzie nie traktujemy innych tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
W kontekście społecznym, cytat ten doskonale opisuje dynamikę władzy i rządzenia. Osoby na pozycjach decyzyjnych, często oderwane od realiów codziennego życia, w którym żyją ci, których decyzje dotyczą, mogą formułować polityki i wymagania bez pełnego zrozumienia ich praktycznego wpływu. Może to prowadzić do frustracji, poczucia niesprawiedliwości i demotywacji wśród tych, którzy muszą „skakać”. Wynika to często z braku doświadczenia „z pierwszej ręki” oraz z efektu „bańki”, w której osoby decyzyjne operują w odizolowanym środowisku.
Podsumowując, cytat Grzeszczyka to celna uwaga na temat asymetrii władzy i odpowiedzialności, podkreślająca psychologiczną tendencję do łatwego narzucania wymagań, gdy samemu nie ponosi się ich ciężaru. Jest to wezwanie do większej empatii i świadomości konsekwencji własnych działań z perspektywy tych, którzy muszą się z nimi zmierzyć.