Książki kochają każdego, kto je otwiera, dając mu poczucie bezpieczeństwa i przyjaźń, niczego w zamian nie żądając...
Książki bezwarunkowo wspierają i dają bezpieczeństwo, oferując miłość bez oczekiwań, co jest idealną (terapeutyczną) formą relacji.
Głębia relacji z książką w optyce psychologicznej i filozoficznej
Cytat Cornelii Funke:
„Książki kochają każdego, kto je otwiera, dając mu poczucie bezpieczeństwa i przyjaźń, niczego w zamian nie żądając…”
dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej psychiki i relacji ze światem zewnętrznym, a w szczególności z kulturą.
Z perspektywy filozofii, słowa te odzwierciedlają platońską ideę obiektywnego dobra
i piękna, które literatura, jako forma sztuki, ucieleśnia.
Książka, jako obiekt intelektualny i estetyczny, oferuje czytelnikowi przestrzeń wolną od subiektywnych ograniczeń i oczekiwań, transcendując codzienne troski.
Jest niejako
„miłością agape”
– bezwarunkową, altruistyczną, dostępną każdemu, kto zdecyduje się otworzyć na jej treść.
To ideał relacji, w której nie ma miejsca na instrumentalne traktowanie drugiego, a akcent położony jest na
dawanie, a nie branie,
co w dzisiejszych, często merkantylnych współżyciach międzyludzkich, jest wręcz
„oazą spokoju”.
Odzyskaj wewnętrzny spokój i pewność siebie.
Zbuduj trwałe poczucie własnej wartości.
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
Psychologicznie, cytat ten podkreśla
terapeutyczny potencjał literatury.
Poczucie bezpieczeństwa, o którym wspomina autorka, wynika z przewidywalności świata przedstawionego w książce,
gdzie emocje są uporządkowane, a narracja daje poczucie kontroli nad chaosem życia. W przeciwieństwie do relacji międzyludzkich, książka nie ocenia,
nie krytykuje, a co najważniejsze –
nie oczekuje rewanżu.
To tworzy idealne środowisko do samorefleksji i eksploracji
„ja”
w bezpieczny sposób.
Książka staje się
„obiektem przejściowym”
w rozumieniu Donalda Winnicotta, oferując poczucie komfortu i stabilności, szczególnie w trudnych momentach życiowych.
Daje ukojenie, będąc stałym elementem, na którym można polegać, co jest niezwykle ważne dla osób z poczuciem niepewności lub osamotnienia.
Poprzez identyfikację z bohaterami czytelnik uczy się rozumieć własne emocje i motywacje, a także rozwija empatię.
Książka jest
substytutem przyjaźni,
nie obciążonym realnymi problemami interpersonalnymi, a jednocześnie zdolnym zaspokoić potrzebę przynależności i zrozumienia.
Co więcej, sam proces czytania, skupienie na treści, może być formą medytacji, redukując stres i poprawiając samopoczucie.
W dobie cyfrowej, gdzie interakcje są płytkie i szybkie, książka oferuje głębię i możliwość długotrwałej, intymnej relacji, która zaspokaja podstawowe potrzeby psychologiczne człowieka.