
Dobrostan ludzkości jest tożsamy z wszechstronnym, zindywidualizowanym rozwojem fizycznego, psychicznego, intelektualnego, a nade wszystko duchowego potencjału każdego człowieka w harmonijnym związku z jego środowiskiem społecznym, a także z tym naturalnym i biologicznym.
Dobrostan to holistyczny, zindywidualizowany rozwój fizyczny, psychiczny, intelektualny i duchowy w harmonii z otoczeniem społecznym i naturalnym.
Rozwój Holistyczny jako Fundament Dobrostanu: Perspektywa Wojciecha Eichelbergera
Cytat Wojciecha Eichelbergera stanowi głębokie wezwanie do holistycznego rozumienia dobrostanu, wykraczające poza powierzchowne miary szczęścia czy braku cierpienia. Sformułowanie to nie jest jedynie definicją, lecz raczej manifestem psychologicznym i filozoficznym, wskazującym na złożoność ludzkiego bytu i jego nierozłączny związek z otoczeniem.
Eichelberger stawia na piedestale wszechstronny, zindywidualizowany rozwój. Słowo „wszechstronny” podkreśla konieczność równoczesnego rozwijania wszystkich aspektów ludzkiego istnienia: fizycznego, psychicznego, intelektualnego i duchowego. Nie chodzi tu o izolowane doskonalenie poszczególnych sfer, lecz o ich symetryczny i komplementarny wzrost. „Zindywidualizowany” przypomina o unikalności każdej jednostki; prawdziwy rozwój musi uwzględniać osobiste predyspozycje, talenty, ale i ograniczenia, umożliwiając każdemu człowiekowi osiągnięcie swojego optymalnego potencjału, a nie arbitralnie narzuconych standardów.

Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍

W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Kluczowe znaczenie ma również podział na poszczególne wymiary rozwoju.
Rozwój fizyczny odnosi się nie tylko do zdrowia ciała, ale i do świadomego odczuwania go, do sprawności i energii, która jest bazą dla wszelkich innych aktywności.
Psychiczny to sfera emocjonalna, zdolność do samoregulacji, budowania zdrowych relacji, radzenia sobie ze stresem i wyzbywania się destrukcyjnych wzorców.
Intelektualny to nie tylko gromadzenie wiedzy, ale przede wszystkim zdolność krytycznego myślenia, kreatywności, rozwiązywania problemów i nieustannego uczenia się.
Jednakże to duchowy potencjał jest, według Eichelbergera, „nade wszystko” najważniejszy. W ujęciu psychologicznym, duchowość można rozumieć jako poszukiwanie sensu i celu życia, wartości, poczucia przynależności, transcendencji. Niekoniecznie jest to aspekt religijny, choć może nim być, lecz raczej dążenie do głębszego zrozumienia siebie i świata, poczucie spójności wewnętrznej i zewnętrznej. To właśnie ten wymiar często integruje i nadaje sens pozostałym, stanowiąc ich kotwicę.
Ważnym elementem psychologicznym jest także koncepcja harmonijnego związku z otoczeniem. Człowiek nie jest wyspą. Jego dobrostan jest nierozerwalnie związany z jakością jego relacji ze środowiskiem społecznym (rodzina, przyjaciele, wspólnota, kultura), a także z naturalnym i biologicznym (przyroda, ekologia, zdrowie fizyczne jako wynik tych interakcji). To podkreśla, że autentyczny dobrostan jest nie tylko indywidualnym osiągnięciem, ale i odpowiedzialnością, która manifestuje się w trosce o swoje otoczenie i budowaniu wzajemnie wzmacniających się relacji. Cytat Eichelbergera jest więc wezwaniem do rozwoju w kontekście, do świadomego osadzania się w szerszej rzeczywistości, co jest podstawą do osiągnięcia pełni zdrowia psychicznego i szczęścia.