Moim zdaniem udane życie ma ten, kto uważa, że ma udane życie. Nie można tego ująć w kategoriach obiektywnych. Można mieć dużo cierpień, trosk, brak pieniędzy, wykształcenia, wiele przeczytać książek, i mieć udane życie. A bywa odwrotnie, możemy mieć wszystkiego dużo i uważać, że nasze życie jest nieudane.
Udane życie to subiektywne poczucie satysfakcji, niezależne od zewnętrznych okoliczności czy dóbr materialnych.
Głębia Subiektywnej Oceny Życia
Cytat Bogdana de Barbaro dotyka fundamentalnej kwestii ludzkiej egzystencji – definicji sukcesu i spełnienia. Jako psychologowie, często stykamy się z pytaniami o to, co sprawia, że życie jest „dobre” lub „udane”. De Barbaro odważnie wskazuje na subiektywność tej oceny, odrzucając obiektywne kryteria, które kultura i społeczeństwo często nam narzucają.
Kluczem do zrozumienia tego cytatu jest koncepcja subiektywnego dobrostanu (ang. subjective well-being), która w psychologii pozytywnej stanowi centralny element badań nad szczęściem. Nie chodzi tu o abstrakcyjne mierniki bogactwa, statusu czy osiągnięć, lecz o wewnętrzne odczucie satysfakcji i spełnienia. Osoba, która uważa, że ma udane życie, faktycznie taką satysfakcję odczuwa, niezależnie od zewnętrznych okoliczności. To rodzaj konstruktu psychologicznego, który jednostka buduje na podstawie swoich doświadczeń, wartości i percepcji.
Cytat podkreśla również znaczenie odporności psychicznej (ang. resilience). Ludzie mogą doświadczać wielu cierpień, trosk, braków, a mimo to zachować pozytywną ocenę swojego życia. To nie oznacza, że bagatelizują swoje problemy, ale potrafią znaleźć w nich sens, naukę lub źródło siły. Może to być związane z umiejętnością przeformułowania poznawczego (ang. cognitive reframing), czyli zmiany sposobu myślenia o trudnych sytuacjach, co pozwala na dostrzeżenie pozytywnych aspektów lub wyciągnięcie wniosków, które wzmacniają poczucie własnej wartości i celu.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Z drugiej strony, de Barbaro trafnie zauważa, że obfitość zasobów – pieniędzy, wykształcenia, nawet rozległej wiedzy – nie gwarantuje poczucia udanego życia. To zjawisko określane jest mianem paradoksu obfitości lub paradoksu wyboru. Nadmiar bodźców, oczekiwań i możliwości może prowadzić do przeciążenia decyzyjnego, poczucia pustki, braku sensu lub ciągłego porównywania się z innymi, co w konsekwencji obniża subiektywne poczucie dobrostanu. W takich przypadkach brak wewnętrznej spójności, niezrozumienie własnych wartości lub niezrealizowane potrzeby emocjonalne mogą skutkować chronicznym niezadowoleniem, nawet w obliczu zewnętrznych sukcesów.
Cytat de Barbaro ma również silny wymiar filozoficzny, odwołując się do filozofii egzystencjalnej, która kładzie nacisk na indywidualne doświadczenie i subiektywną interpretację rzeczywistości. Ostateczna odpowiedzialność za ocenę życia spoczywa na jednostce, a nie na zewnętrznych czynnikach. To przesłanie jest niezwykle ważne w kontekście promowania zdrowia psychicznego, ponieważ zachęca do koncentrowania się na wewnętrznych zasobach i akceptacji własnych subiektywnych odczuć, zamiast ślepego podążania za narzuconymi z zewnątrz standardami sukcesu.