W fazie miłosnego zauroczenia idealizujemy swoich partnerów, a oni też starają się pokazać z jak najlepszej strony. To czas widowiskowej autoprezentacji przypominający ptasie gody. W tej fazie budowania relacji trudno jest poznać czyjąś osobowość, a szczególnie to, co ukryte w cieniu. Nie dość, że wspomagani przez hormony oferujemy sobie nawzajem nasze najbardziej atrakcyjne wersje, to jednocześnie patrzymy na partnera przez upiększające okulary. Bagatelizujemy zachowania, które w innej sytuacji uznalibyśmy za niepokojące, wady nie wydają się nam wadami, a niedoskonałości nas rozczulają. A jeśli ktoś skrytykuje obiekt naszych zachwytów, to wypada z listy znajomych.
Wraz z nieuchronnym końcem tego – czasami wieloletniego -“miodowego miesiąca”, gdy rajski ptak okazuje się kogutem, słodka sikoreczka wroną, orzeł sępem itd., okazuje się, że łączy nas już tylko wspólny kredyt lub/i dziecko – za późno na wymiksowanie się bez ponoszenia trudnych konsekwencji. Wtedy musimy szybko pojąć, że utrata złudzeń jest bezcenną – niestety z reguły niedocenianą – okazją do fundamentalnej refleksji nad sobą. Pod warunkiem, że nie ulegniemy potężnej pokusie uciekania od tej refleksji poprzez czepianie się i wytykanie partnerowi/partnerce jego/jej ograniczeń, wad i kompleksów.
Wzajemne obwinianie się i oskarżanie, choćby najbardziej uzasadnione, eskaluje napięcie i prowadzi donikąd.
Lepiej zacząć jak najszybciej namierzać źródło naszych własnych ograniczeń i kompleksów, które prawie zawsze leży we wczesnym dzieciństwie i okresie dojrzewania, w relacjach i wzorcach rodzinnych. To tam powstają nasze dziecięce niedobory i zranienia emocjonalne, które nieświadomie i nieadekwatnie wnosimy w dorosłe życie i związki z ludźmi. Związek z człowiekiem, który odbieramy jako konfliktowy czy toksyczny, powinien przede wszystkim skłonić nas do zadania sobie kilku ważnych pytań: Co sprawiło, że związałam/em się właśnie z taką osobą? Jakie niespełnione, przeniesione z dzieciństwa potrzeby usiłuję zaspokoić w tej relacji? Jakie moje przekonania na własny temat za tym się kryją?…itp.
Bo tylko zrozumienie własnych niedoborów i ograniczeń – a potem porzucenie płonnej nadziei, że to, czego tak bardzo zabrakło nam w dzieciństwie, ma szansę przydarzyć się w naszych dorosłych relacjach – może sprawić, że nasz dorosły związek stanie się harmonijny i satysfakcjonujący. W przeciwnym razie w naszych dorosłych związkach będziemy nieświadomie replikować traumy i frustracje naszego dzieciństwa i dorastania, przeżywając na nowo związane z tym cierpienia, emocje i resentymenty – lub marnować potencjał bardzo dobrych wyborów w imię fałszywego przekonania, że nam się szczęście nie należy.
Poznawanie naszych wczesnych, emocjonalnych frustracji, zranień i niedoborów w psychoterapii nazywa się pracą z “wewnętrznym dzieckiem”. Chodzi w niej nie tylko o to, aby przypomnieć sobie trudne doświadczenia dziecka, którym byliśmy, lecz także o to, by uznać i docenić to, że zrobiło ono wszystko co mogło, aby emocjonalnie przetrwać w niesprzyjającym – a nierzadko wręcz w groźnym i represyjnym – otoczeniu dorosłych i rówieśników. Tylko serdeczne zrozumienie, docenienie i wdzięczność dla dziecka, którym kiedyś byliśmy, przywrócić nam może prawdziwe i ugruntowane poczucie bezpieczeństwa, godności i wartości. Wtedy dopiero będziemy zdolni do budowania dobrych, zdrowych związków – wolnych od nierealistycznych oczekiwań, rozczarowań, frustracji i gniewu. Innymi słowy, będziemy zdolni do miłości prawdziwej – czyli ufnej, szczerej i pogodnej.
Wojciech Eichelberger
Wybitny psychoterapeuta, coach, trener z wieloletnim doświadczeniem. Jest założycielem Instytutu Psychoimmunologii IPSI zajmującego się stresem i wypaleniem zawodowym oraz autorem wielu bestsellerów – m. in. „Kobieta bez winy i wstydu”, „Zdradzony przez ojca”, „Patchworkowe rodziny – jak w nich żyć”. W swoich projektach szkoleniowych i terapeutycznych odwołuje się do koncepcji terapii integralnej, która oprócz psychiki bierze pod uwagę ciało, energię i duchowość człowieka.
Autor kursów: Strefa Mindfulness | 8 x Odporność na Stres | Dobry związek. Zrozumieć siebie i swoje relacje | Jak medytować
Polecamy dwa kursy Wojciecha Eichelbergera, które zajmują się tematem wewnętrznego dziecka, jego zranień i wpływu tych zranień na związki. Są to Twoje Wewnętrzne Dziecko – Bohater oraz jego kontynuacja „Dobry związek. Zrozumieć siebie i swoje emocje”.
Kursy rozwoju osobistego
- zrozumiesz strategie, które nieświadomie stosujesz
- uwolnisz się od ograniczającego wpływu matki
- zaczniesz budować zdrowe związki z kobietami
- zrozumiesz strategie, które nieświadomie stosujesz
- uwolnisz się od ograniczającego wpływu matki
- zaczniesz budować zdrowe związki z kobietami
- zaczniesz panować nad reakcjami – swoimi i innych
- wyjdziesz z implozji
- zbudujesz trwałą równowagę emocjonalną
- panuj nad reakcjami – swoimi i innych
- naucz się wychodzić z implozji
- zbuduj trwałą równowagę emocjonalną
- nawiążesz głęboką i trwałą więź z córką
- zrozumiesz dziewczęcy świat
- zbudujesz córce fundament poczucia wartości
- naucz się medytować
- praktykuj według sprawdzonych wskazówek
- popraw uważność w życiu codziennym
- naucz się medytować
- praktykuj według sprawdzonych wskazówek
- popraw uważność w życiu codziennym
- odzyskaj pewność siebie
- zacznij budować relacje oparte na szczerości
- pozbądź się strachu przed porażką
- zrozumiesz i oswoisz emocje
- rozpoznasz źródła swoich emocji
- poprawisz komunikację z najbliższymi
- podaruj dziecku supermoc uważności
- naucz go panowania nad myślami i emocjami
- przyjrzyj się relacjom swoich rodziców
- zrozum strategie zależności międzyludzkich
- zbuduj szczęśliwy związek
- rozpoznaj bolesne schematy z dzieciństwa
- zrozum i uwolnij tłumione od lat uczucia
- zrozum nieadekwatne reakcje w związkach
- zrozum i popraw relacje z matką/córką
- uwolnij się od przekonań na swój temat
- nie powielaj szkodliwych schematów
- naucz się medytować
- praktykuj według sprawdzonych wskazówek
- popraw uważność w życiu codziennym
- komunikacja z depresyjnym dzieckiem
- współczesne problemy młodzieży
- przywracanie poczucie bezpieczeństwa
- oddychanie w sytuacjach stresowych
- kontrola emocji
- kieruj oddechem z uważnością
- naucz się mitygować autostres
- dowiedz się, jak odreagowywać stres
- uwolnij się od napięcia, odzyskaj spokój
- głębokie samopoznanie
- rozwijanie i realizacja wizji własnego życia
- droga do wewnętrznej wolności
- przebudzenie miłości do siebie i innych
- odkrywanie swojej kobiecej siły
- prawdziwa mistyczna przemiana
- dowiedz się, jak znaleźć idealnego partnera
- otwórz sobie drogę do miłości
- przyjrzyj się sobie z nowej perspektywy
- zadbaj o swoje ciało
- odzyskaj energię
- dostrzeż swoje piękno
- spójrz w głąb siebie
- naucz się reagować na ataki paniki
- wycisz swój lęk
- budowanie relacji z dzieckiem
- trudne tematy
- wychowanie w pojedynkę
- komunikacja bez przemocy
- świadome macierzyństwo
- uważność i bliskość
- ukryty potencjał
- rozbudzenie zmysłów i intelektu
- świeże i twórcze spojrzenie
- działaj lepiej w stresujących sytuacjach
- zarządzaj energią życiową w stresie
- podnieś odporność ciała i umysłu na stres
- zacznij być obecny/a tu i teraz
- otwórz się na nowe doznania
- przejdź kompleksowy trening uważności
Interesujesz się psychologią
i rozwojem?
Wpisz tu swój email, by dostawać informacje o nowych ciekawych artykułach, nagraniach i kursach:
Przeczytaj także
Być ojcem dorastającej córki to wyzwanie, którego wielu mężczyzn się obawia. Jak radzić sobie z jej dojrzewaniem, zmieniającą się emocjonalnością i pierwszymi relacjami?
Relacja ojca z córką to wyjątkowa więź, która kształtuje się na wielu poziomach – emocjonalnym, społecznym i kulturowym. Jednak często to, jak ojciec odnajduje się w tej roli, jest uwarunkowane jego własnymi doświadczeniami z dzieciństwa.
„Odcięcie pępowiny” to nie tylko metafora dorastania, ale często kluczowy, choć trudny proces w relacji syna z matką.
Wciąż pokutuje przekonanie, że ojciec jest „od syna”, a córka to domena matki. Nic bardziej mylnego. Jak wygląda ojcostwo w XXI wieku?
Informatyczka, producentka filmowa i producentka wszystkich warsztatów positivelife.pl.
